Φορολογική ασφυξία

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται πλέον στην πρώτη πεντάδα των χωρών του ΟΟΣΑ με τα υψηλότερα ποσοστά έμμεσης φορολογίας, καθώς το 2023 οι έμμεσοι φόροι αντιστοιχούσαν στο 40,1% των συνολικών δημοσίων εσόδων, ποσοστό που υπερβαίνει κατά σχεδόν εννέα μονάδες τον μέσο όρο του Οργανισμού.

Η υπεροχή του ΦΠΑ και των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στα φορολογικά έσοδα έχει εντείνει τις πιέσεις στο κόστος ζωής, συντηρώντας την ακρίβεια και επιβαρύνοντας δυσανάλογα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, ιδιαίτερα των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων.

Η Ελλάδα καταλαμβάνει πλέον τη 10η θέση μεταξύ των χωρών με τα υψηλότερα συνολικά φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ κατατάσσεται  5η διεθνώς όσον αφορά την εξάρτηση από την έμμεση φορολογία.

Ιδιαίτερη σημασία έχει και η διαχρονική αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Από το 2010 έως το 2024, ο λόγος φόρων προς ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 7,4 ποσοστιαίες μονάδες, γεγονός που καθιστά την Ελλάδα την τρίτη χώρα με τη μεγαλύτερη άνοδο μεταξύ όλων των μελών του ΟΟΣΑ.

Αναστενάζουν τα βουνά για «όχι άλλα αιολικά»

Θεωρώντας την Παγκόσμια Ημέρα Βουνού, στις 11 Δεκεμβρίου, όχι ως ακόμη μια επέτειο, αλλά ως μια ουσιαστική αφορμή για δράση ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της ζωής, πρωτοβουλίες και συλλογικότητες για την υπεράσπιση των βουνών σε όλη την Ελλάδα καλούν σε συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, πορείες και πεζοπορίες.

«Στην Ελλάδα, πλέον, μπορούμε να κάνουμε λόγο για μια νομιμοποιημένη, μη αναστρέψιμη οικολογική και κοινωνική καταστροφή. Στο όνομα της “πράσινης” ανάπτυξης, τα κοινά αγαθά μετατρέπονται σε εμπόρευμα και κάθε τόπος γίνεται αντικείμενο κερδοσκοπίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνολο της ενεργειακής παραγωγής της χώρας διακινείται στο χρηματιστήριο ενέργειας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τιμή του ρεύματος», αναφέρουν στο κάλεσμά τους τα «Ελεύθερα Βουνά Χωρίς Αιολικά».

Γιατί δεν πέφτουν οι τιμές

Στην Ελλάδα η ακρίβεια έχει αποκτήσει ένα μόνιμο και βολικό άλλοθι: τα διεθνή σοκ. Πόλεμοι, ενέργεια, γεωπολιτικές εντάσεις. Όμως αυτή η αφήγηση δεν εξηγεί γιατί σχεδόν όλη η Ευρώπη βλέπει αποκλιμάκωση των τιμών ενώ η Ελλάδα παραμένει «κολλημένη». Η επιμονή των τιμών δεν είναι εισαγόμενο φαινόμενο. Είναι αποτέλεσμα μιας οικονομίας που κινείται γρήγορα σε λάθος κατεύθυνση και ενός κράτους που αργεί να δει, να μετρήσει και να παρέμβει. Η αγορά λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο, οι θεσμοί όχι.

Η ακρίβεια είναι το αποτέλεσμα ενός θεσμικού και παραγωγικού κενού που επιτρέπει στις τιμές να κινούνται χωρίς αντίβαρα. Η λύση δεν βρίσκεται σε «καλάθια» ούτε σε οριζόντιες επιδοτήσεις που απλώς μετακυλίουν το κόστος. Βρίσκεται σε θεσμούς που λειτουργούν στην ώρα τους, σε παραγωγική βάση που ανανεώνεται και σε οικονομία που παράγει αξία αντί να την εισάγει. Η ακρίβεια δεν είναι απλώς πρόβλημα είναι η απόλυτη προειδοποίηση για ένα μοντέλο λειτουργίας που έχει εξαντλήσει τα περιθώριά του.

Τελικά πόσες ώρες πρέπει να δουλεύουμε;

Η τυπική 40ωρη εβδομάδα φαίνεται να είναι κανόνας, αλλά νέες έρευνες δείχνουν ότι οι ανάγκες των εργαζομένων διαφέρουν ανά χώρα, κουλτούρα και οικονομικό πλαίσιο. Από την Ευρώπη έως τις ΗΠΑ, η συζήτηση για τον «ιδανικό» χρόνο εργασίας αναδεικνύει ένα κρίσιμο ερώτημα: δουλεύουμε για να ζούμε ή ζούμε για να δουλεύουμε;

Οι επιστήμονες και οι επιχειρηματίες εξετάζουν πλέον σοβαρά αν η μείωση των ωρών μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα και την ποιότητα ζωής – ή αν η υπερεργασία παραμένει το μυστικό της επιτυχίας.

Ο χρόνος που εργάζονται πραγματικά οι άνθρωποι δεν είναι ο ίδιος με τον χρόνο που θα έπρεπε να εργάζονται, σύμφωνα με το The Economist.

Οι δουλειές, τα εισοδήματα και οι πολιτισμικές νόρμες ποικίλλουν τόσο πολύ που δεν υπάρχει σωστή απάντηση.

Economist: «οικονομία της χρονιάς»

Το 2025 θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν. Ήταν μια χρονιά που οικονομικά θα μπορούσε να εξελιχθεί σαφώς χειρότερα λαμβάνοντας υπόψη πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ξεκίνησε τη θητεία του επιδιώκοντας να εφαρμόσει σαρωτικούς δασμούς στις εισαγωγές. Για πέμπτη συνεχή χρονιά το περιοδικό «The Economist» αναζήτησε την «οικονομία της χρονιάς» μέσα σε αυτή τη συγκυρία με το αποτέλεσμα να εκπλήσσει.

Χώρες που παραδοσιακά «σκαρφάλωναν» στην κορυφή κατρακύλησαν χαμηλότερα στην κατάταξη και χώρες που πάλευαν να ξεκολλήσουν από τον πάτο της σχετικής λίστας αναδεικνύονται σε νέα «αστέρια».

Η λίστα με την «οικονομία της χρονιάς» επεφύλασσε ακόμα περισσότερα καλά νέα για τη νότια Ευρώπη.

Μετά τη νίκη της Ισπανίας πέρυσι, αυτή τη φορά η Πορτογαλία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Το 2025 συνδύασε ισχυρή αύξηση του ΑΕΠ, χαμηλό πληθωρισμό και μια ανθηρή χρηματιστηριακή αγορά. Η χώρα του ευρωπαϊκού νότου ξεχωρίζει χάρη στον τουρισμό και στη φορολογική της στρατηγική.

Μέτωπο με τους αγρότες

Η «προσπάθεια» της κυβέρνησης να μην ρίξει λάδι στη φωτιά σε σχέση με τις αγροτικές κινητοποιήσεις κράτησε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο. Ο τρόπος που προσπαθεί να εμποδίσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις, πυροδοτώντας με τη στάση της αστυνομίας εκτεταμένα επεισόδια ήταν αποκαλυπτικός των προθέσεων της.

Όσο για την προκλητική επιλογή να κατηγορηθούν για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης αγρότες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις – την ώρα βεβαίως που η ίδια αρνείται επίμονα να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την εγκληματική οργάνωση, βάσει της δικογραφίας από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, που όντως διασπάθισε ευρωπαϊκούς πόρους και σε μεγάλο βαθμό συνέβαλε στη σημερινή κατάσταση – απλώς υπογραμμίζει την πλήρη ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης απόρροια προφανώς της πλήρους αδιαφορίας της για τις αγωνίες και τις ανάγκες των πολλών.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι πολιτική και σχέδιο για την πρωτογενή παραγωγή δεν υπάρχει.  Και εάν η κυβέρνηση θεωρεί ότι με την καταστολή θα κάμψει τις κινητοποιήσεις της αγροτιάς είναι μάλλον γελασμένη

Εφιάλτης στον δρόμο με τα μπλόκα

Τα μπλόκα των αγροτών ήταν ανέκαθεν ένας πονοκέφαλος για τις κυβερνήσεις αλλά σήμερα δείχνει περισσότερο για εφιάλτης

Με καθημερινές συνελεύσεις, αγωνιστικότητα και πίστη στο δίκιο του αγώνα τους, συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους στα μπλόκα σε όλη τη χώρα αγρότες και κτηνοτρόφοι, ετοιμάζοντας πιο δυναμικές δράσεις για την επιβίωσή τους.

Στο κυβερνητικό μέτωπο ο Πρωθυπουργός καλεί τους αγρότες σε διάλογο με τους δικού του όρους: «Θα ήταν καλό ο διάλογος να γίνει με τους δρόμους ανοιχτούς και όχι με τους δρόμους κλειστούς. Είμαστε ανοιχτοί σε έναν καλόπιστο διάλογο», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Και την ίδια ώρα στήνει ΜΑΤ και κλούβες για να τους σταματήσει.

«Μια ωραία ατμόσφαιρα»

Μιλάει ο Τσίπρας και προσπαθεί να αποδομήσει το αφήγημα που έχει φτιάξει η Δεξιά για την περίοδο 2015-2019. Αν τα καταφέρει η παρέα του Κυριάκου Μητσοτάκη θα δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα. Μιλάει ο Κώστας Καραμανλής και τα πυρά που ρίχνει χτυπάνε τον πυρήνα του συστήματος και επηρεάζουν ένα κομμάτι του συντηρητικού ακροατηρίου το οποίο προβληματίζεται και για το επίπεδο της δημοκρατίας και για τη διαφθορά που ακουμπάει πρόσωπα του περιβάλλοντος Μητσοτάκη. Καραδοκεί ο Αντώνης Σαμαράς και στο μέγαρο Μαξίμου ψάχνονται για το πότε θα κάνει κόμμα και πόσο θα τους στοιχίσει.

Οι μηχανισμοί εκτόνωσης της κοινωνικής έντασης υπολειτουργούν, οι μεσολαβητές δεν αποδίδουν όπως τις καλές μέρες της πρώτης τετραετίας, οι βρόμικες δουλειές βγαίνουν στην επιφάνεια και εκθέτουν το… επιτελικό κράτος. Τα περί ηθικής υπεροχής και έντιμης διακυβέρνησης έχουν γίνει κακόγουστο ανέκδοτο.

Οι κόλακες δυσκολεύονται να κάνουν την τριχιά τρίχα, τα επικοινωνιακά λιβανιστήρια που χρησιμοποιούσαν για να θυμιατίζουν τον αρχηγό και να ξορκίζουν τους αντιπάλους του έχουν σκουριάσει.

Η ατμόσφαιρα βαριά, η κοινωνία σε απόσταση ασφαλείας από την κυβέρνηση, ο «Κανένας» προηγείται του Κ. Μητσοτάκη, το κόμμα της αποχής σχηματίζει άνετα αυτοδύναμη κυβέρνηση, στο δίλημμα «χάος ή Μητσοτάκης;» το χάος έχει πάρει κεφάλι, η ενότητα του καθεστώτος κάθε άλλο παρά συμπαγής είναι, η δελφινομαχία έχει ξεκινήσει. Μια «ωραία ατμόσφαιρα» δηλαδή, που έλεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος.