Ψυχής νοσούσης εστί φάρμακον λόγος!

Η ψυχανάλυση είναι μια από τις πιο γνωστές μορφές ψυχοθεραπείας. Ο στόχος της ψυχανάλυσης είναι να βοηθήσει τους θεραπευόμενους να κατανοήσουν καλύτερα το ασυνείδητο, που παίζει σημαντικό ρόλο στη συμπεριφορά, στις σκέψεις και στα συναισθήματα.

Υπάρχει μία σύγχυση γενικά στο ευρύ κοινό, σχετικά με τους όρους “ψυχανάλυση” και “ψυχοθεραπεία”. Ενώ θεωρούνται συνώνυμοι/ταυτόσημοι όροι, δεν είναι! Η ψυχανάλυση είναι μία ειδική μορφή ψυχοθεραπείας, η οποία βασίζεται στις θεωρίες και στη δουλειά του Φρόιντ, ο οποίος καθιέρωσε την ψυχανάλυση.

Τι είναι η ψυχανάλυση;

Η ψυχανάλυση εξετάζει το πώς το ασυνείδητο επηρεάζει τις σκέψεις και τις συμπεριφορές. Δίνει ιδιαίτερη σημασία στις αρνητικές εμπειρίες της πρώιμης παιδικής ηλικίας και τα ψυχικά τραύματα ώστε να ανακαλύψει πως αυτά τα γεγονότα έχουν διαμορφώσει το άτομο και έχουν συμβάλλει στα γεγονότα του παρόντος. Ο Φρόιντ περιέγραψε το ασυνείδητο ως τη δεξαμενή των επιθυμιών, των σκέψεων και των αναμνήσεων που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Πίστευε ότι οι ασυνείδητες επιδράσεις συχνά οδηγούν σε ψυχολογικό άγχος και ψυχικές διαταραχές.

Η ιστορία της ψυχανάλυσης

Η ψυχαναλυτική θεωρία αναπτύχθηκε από το διάσημο ψυχαναλυτή Φρόιντ ο οποίος άρχισε να αναπτύσσει αυτή την θεραπευτική τεχνική στα τέλη του 1800. Το 1885, ο Φρόιντ ξεκίνησε να μελετά και να εργάζεται με τον Ζαν-Μαρτέν Σαρκό σε νοσοκομείο του Παρισιού. Ο Σαρκό χρησιμοποιούσε την ύπνωση για να θεραπεύσει τις γυναίκες που τότε αντιμετώπιζαν ʺυστερίαʺ. Τα συμπτώματα της νόσου περιελάμβαναν μερική παράλυση, ψευδαισθήσεις και νευρικότητα.

Ο Φρόιντ συνέχισε να κάνει έρευνα στον υπνωτισμό ως θεραπεία, αλλά η δουλειά και η φιλία με ένα συνεργάτη του (τον Τζόσεφ Μπρούερ) τον οδήγησε στην ανάπτυξη της πιο διάσημης θεραπευτικής τεχνικής. Ο Μπρούερ περιέγραψε τη θεραπεία μιας νέας γυναίκας, γνωστή ως η περίπτωση της Άννας Ο., η οποία είχε συμπτώματα υστερίας τα οποία ανακουφίζονταν όταν μιλούσε για τις τραυματικές της εμπειρίες. Ο Φρόιντ και ο Μπρούερ συνεργάστηκαν για ένα βιβλίο που ονομάστηκε ʺΜελέτες για την Υστερίαʺ και ο Φρόιντ συνέχισε να εξελίσσει τη χρήση της ʺθεραπείας συζήτησηςʺ. Αυτή η προσέγγιση υποστήριζε ότι η απλή συζήτηση για τα προβλήματα βοηθά στην ανακούφιση του ψυχολογικού άγχους.

Πώς λειτουργεί η ψυχανάλυση;

Οι ψυχαναλυτές γενικά περνούν πολύ χρόνο στο να ακούνε τους θεραπευόμενους να μιλούν για τις ζωές τους, και αυτό εξηγεί γιατί πολλές φορές αυτή η μέθοδος αναφέρεται ως ʺθεραπεία συζήτησηςʺ. Ο ψυχαναλυτής ψάχνει για μοτίβα ή σημαντικά γεγονότα που ίσως να παίζουν ρόλο στις παρούσες δυσκολίες του θεραπευόμενου. Οι ψυχαναλυτές πιστεύουν ότι οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας και τα ασυνείδητα συναισθήματα, οι σκέψεις και τα κίνητρα παίζουν ρόλο στην εμφάνιση ψυχικών νοσημάτων και δυσπροσαρμοστικών συμπεριφορών.

Τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην ψυχανάλυση

Η ψυχανάλυση χρησιμοποιεί και άλλες τεχνικές περιλαμβανομένων των:

ελεύθερου συνειρμού

της εξερεύνησης της μεταβίβασης,

την παρατήρηση των αμυντικών συμπεριφορών και των συναισθημάτων

ερμηνεία των ονείρων

τα ολισθήματα (lapsus), γνωστή και ως φροϋδική ολίσθηση (Freudian Slip). Τα ολισθήματα (lapsus) είναι “λάθη” που κινητοποιούνται από ασυνείδητους μηχανισμούς.  Στην ψυχανάλυση υπάρχουν διάφορα lapsus ανάλογα με τον τρόπο που παράγονται: Lapsus Linguae: ολίσθηση της γλώσσας. Lapsus Calami: ολίσθηση της πένας. Lapsus Clavis: ολίσθηση της δακτυλογράφησης Lapsus Manu: ολίσθηση του χεριού. Lapsus Memoriae: ολίσθηση της μνήμης.

Η ψυχαναλυτική διαδικασία

Οι άνθρωποι που κάνουν ψυχανάλυση συχνά έχουν συνεδρίες τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα και ίσως να κάνουν θεραπεία για χρόνια. Μέσω της ψυχοθεραπείας, οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν τις εσωτερικές τους ανάγκες και τη δύναμη του ασυνείδητου που συμβάλλει στα τωρινά προβλήματα ψυχικής υγείας.

Η θεραπεία μπορεί να είναι εντατική

Οι θεραπευόμενοι πολλές φορές βρίσκουν ότι η ψυχανάλυση μπορεί να είναι εντατική. Περιλαμβάνει συζήτηση για σημαντικά γεγονότα του παρελθόντος, τις σχέσεις και τα συναισθήματα. Αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε συναισθήματα δυσφορίας καθώς οι δυνάμεις του ασυνείδητου έρχονται στην επιφάνεια. Ενώ η διαδικασία μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε ανησυχία, μπορεί να είναι επίσης ένας καλός τρόπος για να κατανοήσετε τον εσωτερικό σας κόσμο και να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματα που είναι δύσκολο να περιγράψετε με λόγια.

Αντιμετώπιση των ασυνείδητων δυνάμεων

Αυτή η προσέγγιση της θεραπείας περιλαμβάνει την πρόκληση συναισθηματικών αποκρίσεων και την αντιμετώπιση των αμυντικών μηχανισμών. Η επιτυχία εξαρτάται συχνά από την ικανότητα του ατόμου να αντιμετωπίσει δυνητικά ψυχοπιεστικές εμπειρίες του παρελθόντος. Όταν ο θεραπευόμενος κατανοεί τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές και τις εμπειρίες του, μπορεί να καταλάβει καλύτερα τις ασυνείδητες δυνάμεις που συνεχίζουν να επηρεάζουν τις πράξεις του, τις σχέσεις του και την αίσθηση του εαυτού του.

Η ψυχανάλυση επίσης βοηθά στην εκμάθηση τεχνικών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που πιθανόν να προκύψουν στο μέλλον. Αντί να επιστρέψετε σε ανθυγιεινές άμυνες, ίσως να είναι καλύτερα να αναγνωρίσετε τα συναισθήματα σας και να τα αντιμετωπίσετε με εποικοδομητικό τρόπο.

Ποια είναι τα οφέλη της ψυχανάλυσης;

Όπως κάθε ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, η ψυχανάλυση έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ο βαθμός στον οποίο αυτά τα δυνητικά οφέλη και τα μειονεκτήματα επηρεάζουν την επιλογή για τη χρήση της μεθόδου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες περιλαμβανομένης της προτίμησης του ατόμου και την σοβαρότητα των συμπτωμάτων.

Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει γίνει σημαντική έρευνα για τα οφέλη της ψυχανάλυσης. Οι ψυχοθεραπευτές προσφέρουν ένα συμπονετικό και μη-επικριτικό περιβάλλον όπου ο θεραπευόμενος νιώθει ασφαλής για να αποκαλύψει τα συναισθήματά του ή τις πράξεις του που τον έχουν οδηγήσει στο άγχος και στις δυσκολίες στη ζωή του.

Συχνά, όταν μοιράζονται τα βάρη στο πλαίσιο της θεραπευτικής σχέσης αυτό ωφελεί τους θεραπευόμενους. Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι αυτή η μορφή εξερεύνησης του εαυτού μπορεί να οδηγήσει σε συνεχή συναισθηματική εξέλιξη με την πάροδο του χρόνου.

Ποια είναι τα μειονεκτήματα της ψυχανάλυσης;

Όπως με όλες τις θεραπευτικές μεθόδους, υπάρχουν πιθανά μειονεκτήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Κόστος: οι περισσότεροι θεραπευόμενοι κάνουν θεραπεία για χρόνια, έτσι το οικονομικό κόστος που σχετίζεται με την ψυχανάλυση να είναι ενδεχομένως υψηλό. Οι τιμές της ψυχανάλυσης γενικότερα είναι πιο υψηλές συγκριτικά με τις τιμές της ψυχοθεραπείας γενικότερα. Από εκεί και πέρα, η τιμή εξαρτάται από την εμπειρία και το status του ψυχαναλυτή.

Χρόνος: αυτή η μορφή θεραπείας απαιτεί πολλά χρόνια (δεκαετία…).

Ανθρώπινη επαφή: οι ψυχαναλυτές γενικά έχουν μια αποστασιοποιημένη στάση (“αποστειρωμένη” στάση). Έχουν γενικά μια πιο αποστασιοποιημένη στάση και παρεμβαίνουν ελάχιστα στη συνεδρία.

Σε ποιες περιπτώσεις βοηθά η ψυχανάλυση;

Η ψυχανάλυση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία πολλών και διαφορετικών ψυχικών καταστάσεων. Κάποιες από αυτές περιλαμβάνουν:

Την κατάθλιψη

Το άγχος

Τις φοβίες

Τις ψυχοσωματικές διαταραχές

Την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Τα προβλήματα ταυτότητας

Τα συναισθηματικά προβλήματα ή τα ψυχικά τραύματα

Τις αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές

Τα προβλήματα στις σχέσεις

Τα σεξουαλικά προβλήματα

Οι άνθρωποι που ωφελούνται από την ψυχανάλυση είναι συχνά αυτοί που έχουν βιώσει συμπτώματα για αρκετό καιρό. Τα μακροχρόνια συμπτώματα άγχους, η καταθλιπτική διάθεση, και οι συμπεριφορές που έχουν αρνητική επίδραση στη λειτουργικότητα και στην απόλαυση της ζωής, είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι επιλέγουν την ψυχανάλυση.

Ποια είναι τα ποσοστά επιτυχίας της ψυχανάλυσης;

Η ψυχανάλυση είναι μία θεραπεία που απαιτεί πολλά χρόνια θεραπείας, για αυτό και δέχεται δριμεία κριτική σε σύγκριση με τα άλλα είδη ψυχοθεραπείας. Ωστόσο κάποιες μελέτες δείχνουν ότι αυτή η μορφή ψυχοθεραπείας μπορεί να είναι αποτελεσματική για ένα εύρος προβλημάτων.

Η ψυχανάλυση είναι αποτελεσματική στη μείωση των συμπτωμάτων!

Μια ανασκόπηση για την αποτελεσματικότητα της ψυχανάλυσης έδειξε ότι έχει μεγάλα ποσοστά επιτυχίας στη μείωση των συμπτωμάτων σε μια ποικιλία ψυχοπαθολογίας.

Μια ακόμη μελέτη έδειξε ότι ακόμα και η βραχεία ψυχανάλυση ήταν αποτελεσματική στην γενική βελτίωση των συμπτωμάτων. Επιπρόσθετα αυτών των γενικών βελτιώσεων, η μελέτη έδειξε ότι η ψυχανάλυση οδηγεί σε διαρκή βελτίωση των σωματικών συμπτωμάτων, των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και των συμπτωμάτων του άγχους.

Η ψυχανάλυση οδηγεί σε βελτίωση!

Γενικά οι θεραπευόμενοι που κάνουν ψυχοθεραπεία διατηρούν τα οφέλη της και ίσως να συνεχίζουν να βελτιώνονται περισσότερο μακροπρόθεσμα, δηλαδή και μετά το τέλος της θεραπείας. Συγκεκριμένα για την ψυχανάλυση μια μελέτη του 2010 έδειξε ότι η ψυχοδυναμική θεραπεία είναι αποτελεσματική όπως και άλλες μορφές ψυχοθεραπείας.

Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ ψυχανάλυσης και άλλων μορφών ψυχοθεραπείας;

Τι είναι αυτό που κάνει την ψυχανάλυση να διαφέρει; Μια μελέτη σύγκρινε για παράδειγμα την συμπεριφορική ψυχοθεραπεία με την ψυχανάλυση και αναγνώρισε επτά διαφορετικά χαρακτηριστικά.

1. Η εστίαση στα συναισθήματα και στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται. Ενώ η συμπεριφορική ψυχοθεραπεία επικεντρώνεται στις γνωστικές ικανότητες και στις συμπεριφορές, η ψυχανάλυση εξερευνεί όλο το εύρος των συναισθημάτων που βιώνει ένας θεραπευόμενος.

2. Η εξερεύνηση της αποφευκτικής συμπεριφοράς. Οι άνθρωποι συχνά αποφεύγουν συγκεκριμένα συναισθήματα, σκέψεις, και καταστάσεις που τους κάνουν να νιώθουν άβολα. Η κατανόηση όσων αποφεύγει ο θεραπευόμενος βοηθά τον ψυχοθεραπευτή και τον θεραπευόμενο να εξερευνήσουν περισσότερο γιατί παρατηρείται αυτή η συμπεριφορά.

3. Η αναγνώριση επαναλαμβανόμενων μοτίβων, σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι έχουν επίγνωση των επαναλαμβανόμενων μοτίβων αλλά δεν μπορούν να σπάσουν αυτό τον επιβαρυντικό και καταστροφικό κύκλο. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, οι θεραπευόμενοι δεν γνωρίζουν πως αυτά τα μοτίβα επηρεάζουν τις συμπεριφορές τους.

4. Η έμφαση στη συζήτηση για τις εμπειρίες του παρελθόντος. Πολλές θεραπείες επικεντρώνονται στο εδώ και στο τώρα, ή στο πως οι σκέψεις και οι συμπεριφορές επηρεάζουν τη λειτουργικότητα του θεραπευόμενου. Η ψυχανάλυση βοηθά τον θεραπευόμενο να εξερευνήσει το παρελθόν και να κατανοήσει πως αυτό επηρεάζει το παρόν και το μέλλον. Για την αντιμετώπιση ψυχικών τραυμάτων και ιδίως της παιδικής ηλικίας, είναι σαφώς η καταλληλότερη!

5. Η εξερεύνηση των διαπροσωπικών σχέσεων. Μέσω της ψυχανάλυσης, οι θεραπευόμενοι έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν τις σχέσεις τους με τους άλλους, στο παρόν και στο παρελθόν.

6. Η εστίαση στη θεραπευτική σχέση. Επειδή η ψυχανάλυση είναι πολύ προσωπική, η σχέση μεταξύ ψυχοθεραπευτή και θεραπευόμενου παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της θεραπείας.

7. Η εξερεύνηση των φαντασιώσεων του θεραπευόμενου. Ενώ άλλες μορφές ψυχοθεραπείας ίσως έχουν μια συγκεκριμένη δομή και στόχο (όπως η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία), η ψυχανάλυση επιτρέπει στον θεραπευόμενο να μιλά ελεύθερα. Οι θεραπευόμενοι είναι ελεύθεροι να βάλουν λόγια στους φόβους τους, στις επιθυμίες, στα όνειρα και να μιλήσουν για όσα δεν έχουν μιλήσει ποτέ πριν.

“Ιατρικήν μεν σώματος νόσους ακέεται, λόγος δε ψυχήν παθών αφαιρείται”! Πλάτων

“Η ιατρική θεραπεύει τις νόσους του σώματος και ο λόγος αφαιρεί τους πόνους της ψυχής”!

Πηγή

Είσαι ψυχοπαθής; Τα χαρακτηριστικά που «μαρτυρούν» ανησυχητικές τάσεις

Κάθε τόσο, ένας γρίφος εμφανίζεται στο διαδίκτυο που υποτίθεται ότι σας λέει αν είστε ψυχοπαθής ή όχι.

Υπάρχουν πολλά παρόμοια “τεστ”, αλλά εδώ θα εστιάσουμε στα δύο σχετικά πιο διάσημα εξ’ αυτών.

Το πρώτο είναι μια ιστορία δολοφονιών και κηδειών:

“Κατά τη διάρκεια της κηδεία της μητέρας της, μια γυναίκα συναντά έναν άντρα που δεν τον είχε ξαναδεί. Της αρέσει πολύ και με την μία τον βλέπει σαν τον άντρα των ονείρων της. Ωστόσο, η τελετή τελειώνει και εκείνη δεν ζήτησε ποτέ το όνομά του ή τον αριθμό του, αλλά ούτε και κάποιον που να τον γνώριζε. Έτσι, έμεινε χωρίς να ξέρει ποιος ήταν και πώς να επικοινωνήσει μαζί του. Λίγες μέρες αργότερα, η γυναίκα σκότωσε την ίδια της την αδερφή. Γιατί την σκότωσε”;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να απαντήσετε σε αυτήν την ερώτηση, αλλά αν προτείνετε ότι οφείλεται στο ότι η κοπέλα πίστευε ότι ο άντρας θα εμφανιζόταν και στην επόμενη κηδεία της οικογένειας, το… πόρισμα είναι πως είστε λίγο ψυχοπαθής.

Ο δεύτερος γρίφος, ο οποίος στην πραγματικότητα προέρχεται από ένα επίσημο ερωτηματολόγιο που χρησιμοποιείται σε πολλές μελέτες, περιλαμβάνει μια μάχη μεταξύ της ατομικής διάσωσης και του ευρύτερου καλού. Μια αξιολόγηση του ωφελιμισμού.

Έχει ως εξής:

“Ένα βαγόνι τρένου κινείται ανεξέλεγκτα στις ράγες και όπως πάει πρόκειται να σκοτώσει πέντε ανθρώπους. Εσείς στέκεστε σε μια πεζογέφυρα δίπλα σε έναν μεγαλόσωμο άνθρωπο που σας είναι άγνωστος. Το δικό σας σώμα είναι πολύ ελαφρύ για να σταματήσει το τρένο, αλλά αν σπρώξετε τον ξένο στις ράγες μπροστά από το επερχόμενο βαγόνι, τότε θα σκοτωθεί μόνο αυτός, αλλά θα σωθούν τα άλλα πέντε άτομα, διότι το βαγόνι θα σταματήσει. Θα σπρώχνατε τον άγνωστο στις ράγες”;

Αν σπρώξετε το άγνωστο άτομο στον θάνατό του, τότε μάλλον είστε λίγο… ψυχοπαθής. Ακόμα κι αν έτσι σώζετε περισσότερους ανθρώπους, εξακολουθείτε να διαπράττετε φόνο.

Το πρόβλημα έχει ως εξής: η ψυχοπάθεια, μια διαταραχή προσωπικότητας που εμπίπτει σε ένα ευρύτερο φάσμα, ΔΕΝ μπορεί να οριστεί απαντώντας σε μία και μόνο ερώτηση, ή ακόμα και σε μία έρευνα.

Ο πρώτος γρίφος με την κηδεία έχει απομυθοποιηθεί επιμελώς αρκετές φορές στο παρελθόν και δεν είναι απολύτως σαφές από πού προήλθε.

Ο δεύτερος γρίφος έχει χρησιμοποιηθεί σε μελέτες και έχει κάποια αξία, αλλά κανένας ακαδημαϊκός δεν θα μπορούσε ποτέ να ισχυριστεί ότι μια και μόνο ερώτηση είναι αρκετή για να αποκαλύψει τους ψυχοπαθείς ανάμεσά μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλές τέτοιες ερωτήσεις χρησιμοποιούνται από ερευνητές για να πάρουν απλώς μια ιδέα για το πόσο ψυχοπαθής μπορεί να είναι κάποιος ή όχι, αλλά ακόμα και τότε, αυτό δεν προσδιορίζει σωστά έναν ψυχοπαθή.

Αναρωτηθείτε: τι πιστεύετε ότι είναι ένας ψυχοπαθής; Ένα δολοφονικό, βίαιο, ασυνείδητο τέρας, σωστά; Βασικά, δεν είναι έτσι!

Ο κάπως “μυθιστορηματικός” τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται συχνά ο όρος “ψυχοπαθής” σε ΜΜΕ και σινεμά υπονοεί ότι αυτός είναι πράγματι ο ορισμός, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια.

Η ψυχοπάθεια συχνά ορίζεται με διφορούμενους τρόπους και οι λεπτομέρειές της συζητούνται ακόμα έντονα μεταξύ των ειδικών.

Ο Craig S. Neumann, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Βορείου Τέξας, εξήγησε πρόσφατα ότι αν και η ψυχοπάθεια είναι σίγουρα πραγματική, δεν είναι τόσο απλή όσο μια επιλογή ναι/όχι για τους ανθρώπους. Σχεδόν σίγουρα πρόκειται για μια ποικιλία χαρακτηριστικών, όχι μόνο για ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό.

Γενικά, εάν κάποιος έχει ψυχοπαθητικές τάσεις, τότε πιθανότατα παρουσιάζει μερικά, ή τα περισσότερα από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά σε διάφορους βαθμούς σοβαρότητας:

“Παρά την απεικόνιση των ψυχοπαθών σε ΜΜΕ και σινεμά και την αντίληψη του ευρύτερου κοινού για τον ψυχοπαθή ως ενός φαινομενικά απάνθρωπου ατόμου και εντελώς διαφορετικού με τους περισσότερους ανθρώπους, τα εμπειρικά στοιχεία από μελέτες μεγάλης κλίμακας δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται για μια ξεκάθαρη κατάσταση όπου κάποιος είτε έχει τη διαταραχή είτε δεν την έχει”, ισχυρίζεται ο ίδιος.

έλλειψη ενσυναίσθησης

ικανότητα συναισθηματικής αποστασιοποίησης

έλλειψη τύψεων

εξαιρετικά τολμηρές κοινωνικές συμπεριφορές

έλλειψη φόβου

ασυνειδησία

Ακόμη και αυτά όμως μερικές φορές συζητούνται μεταξύ των ειδικών. Αξίζει να επισημανθεί ότι η ψυχοπάθεια δεν είναι ακόμη μια πραγματικά διαγνώσιμη, μοναδική διαταραχή προσωπικότητας, εν μέρει επειδή δεν έχει επιτευχθεί συναίνεση για το τι είναι συγκεκριμένα.

Οι ψυχοπαθείς είναι επίσης πιο πιθανό από άλλους να εκδηλώσουν ναρκισσισμό και μακιαβελισμό (δηλαδή να είναι χειριστικοί), αλλά όχι πάντα. Δεν είναι απαραιτήτως τρελοί (δηλαδή να πράττουν χωρίς λογική), διαταραγμένοι, ή βίαιοι.

Δεν είναι καν ξεκάθαρο το από πού προέρχεται η ψυχοπάθεια. Κατά πόσον άραγε είναι κοινωνικά και ψυχολογικά αίτια και κατά πόσον είναι ενσωματωμένη στη νευρολογία μας;

Δεν είναι καν βέβαιο πόσοι άνθρωποι στην κοινωνία μπορεί να είναι ψυχοπαθείς σε κάποιο βαθμό. Ο πολλαπλασιασμός των “απόλυτων” ψυχολογικών τεστ που σας επιτρέπουν να… αυτοδιαγνώσετε την ψυχοπάθειά σας, αναμφισβήτητα ΔΕΝ βοηθάει τα πράγματα από αυτή την άποψη.

Μπορεί η κοινωνία να αναζητάει ολοένα και περισσότερο απόλυτες, “άσπρο ή μαύρο” απαντήσεις, απλές στην κατανόηση, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Οι ειδικοί στους αντίστοιχους τομείς τους προσπαθούν ακόμα να το κατανοήσουν οι ίδιοι, γι’ αυτό και διεξάγουν όσο το δυνατόν περισσότερη έρευνα γι’ αυτό.

Πηγή

Τι νιώθουν οι άνθρωποι πoυ ακούν φωνές – Πώς μπορούν να τις διαχειριστούν

Άνθρωποι περπατούν στον δρόμο και παραμιλούν. Τους κοιτάς και απορείς… «Γιατί μιλούν μόνοι τους; Τι παιχνίδια παίζει το μυαλό τους και τι ακριβώς νιώθουν;». Το εύκολο είναι να τους πεις «τρελούς». Αυτοί όμως είναι άνθρωποι που πιθανόν ακούν φωνές και προσπαθούν να τις καταλάβουν, να τις αποδεχτούν αλλά και πολλές φορές απλά να τις… αντέξουν.

Ποιος άραγε δεν θυμάται την Ιωάννα της Λωρραίνης και την ιστορία της; Η Ζαν Ντ’ Αρκ άρχισε να ακούει φωνές όταν ήταν μόλις 12 ετών και αυτές την καλούσαν να σώσει τη Γαλλία. Στο όραμά της ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, η Αγία Μαργαρίτα και η Αγία Αικατερίνη της είπαν πως είχε μία «Θεία αποστολή» που δεν ήταν άλλη από το να απελευθερώσει τη χώρα της από τους Άγγλους αλλά και να βοηθήσει τον διάδοχο του γαλλικού θρόνου, Κάρολο, να στεφθεί βασιλιάς. Αν και αρκετοί την αμφισβητούσαν τα κατάφερε. Τον Μάιο του 1429 στη μάχη της Ορλεάνης πέτυχε μια θαυμαστή νίκη έναντι των Άγγλων. Δύο μόλις όμως χρόνια αργότερα δικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο ως μάγισσα και αιρετική, καταδικάστηκε σε θάνατο και στις 30 Μαΐου 1431 κάηκε στην πυρά. Η υπόθεσή της το 1456 επανεξετάστηκε και το δικαστήριο τότε την έκρινε αθώα.

Είναι φυσιολογικό ένας άνθρωπος να ακούει φωνές και αυτές να στοιχειώνουν το μυαλό του μέρες και νύχτες; Πώς νιώθουν τα συγκεκριμένα άτομα; Μαθαίνουν να ζουν με όσα οι γύρω τους δεν μπορούν να αντιληφθούν; Οι φωνές μπορούν να «πολεμηθούν» ή πρέπει όποιος τις ακούει να μάθει να ζει με αυτές; Στις ερωτήσεις του Newsbeast απαντά ο ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής, Λυκούργος Καρατζαφέρης ο οποίος είναι μέλος του δικτύου Hearing Voices (Ακούγοντας Φωνές) που υπάρχει στην Ελλάδα από το 2010.

«Το δίκτυο Hearing Voices ”Ακούγοντας Φωνές” δημιουργήθηκε από και για ανθρώπους που ακούνε φωνές ή έχουν παρόμοιες ασυνήθιστες εμπειρίες, καθώς και φίλους, συγγενείς και εργαζόμενους που θέλουν να εκφράζουν έμπρακτα τις έντονες ενστάσεις τους για τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα ψυχικής υγείας. Οι επαγγελματίες που συμμετέχουμε είμαστε από ποικίλους κλάδους, δηλαδή επαγγελματίες ψυχικής υγείας, ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι. Επίσης συμμετέχουν συγγενείς ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία αλλά και άμεσα ενδιαφερόμενοι» μας λέει.

Τι σημαίνει «ακούω φωνές» και τι νιώθουν τα άτομα που έχουν αυτή την εμπειρία

Οι φωνές είναι αρκετά συχνό φαινόμενο στον πληθυσμό, όπως εξηγεί ο Λυκούργος Καρατζαφέρης ο οποίος έχει διατελέσει συντονιστής ομάδων αυτοβοήθειας. Τα άτομα που ακούνε φωνές έχουν ηχητικές εμπειρίες χωρίς να υπάρχει κάποιος πομπός και χωρίς να τις ακούν οι γύρω τους. Ωστόσο είναι αληθινές για το άτομο που τις ακούει αν και εκτός του ελέγχου του.

«Ο όρος ”ακούω φωνές” ανταποκρίνεται σε αυτό που η ψυχιατρική ονομάζει ακουστική ψευδαίσθηση, μία αίσθηση δηλαδή η οποία ένας τρίτος θα χαρακτήριζε ως ψευδή σε σχέση με το τι (δεν) ακούει εκείνος. Είναι ένας συνοπτικός όρος για να περιγράψει γενικά αντιληπτικές εμπειρίες οι οποίες μπορεί μεν να είναι κοινές αλλά συχνά παθολογικοποιούνται, Αντίστοιχα μιλάμε για εμπειρίες οραμάτων (το να βλέπεις δηλαδή πράγματα τα οποία οι άλλοι δεν βλέπουν γύρω τους) ή/και άλλες αισθητηριακές εμπειρίες όπως για παράδειγμα να νιώθεις ότι κάτι διατρέχει το σώμα σου» αναφέρει.

Εστιάζοντας στην προσέγγιση που ακολουθεί το δίκτυο «Ακούγοντας Φωνές» που μετράει περίπου 12 χρόνια ιστορίας στη χώρα μας ο ψυχίατρος Λυκούργος Καρατζαφέρης υπογραμμίζει πως επιμένει στο να βλέπει τις εμπειρίες αυτές ως εμπειρίες που έχουν μία λειτουργία, ένα νόημα. Το να ακούει κανείς φωνές δεν αποτελεί σημάδι ασθένειας αλλά σημάδι ενός προβλήματος και το να γίνει κανείς ασθενής οφείλεται στην αδυναμία του να διαχειριστεί τις φωνές και τα υποβόσκοντα προβλήματα.

Επίσης το να ακούει κανείς φωνές αποτελεί μια πολύ προσωπική εμπειρία, που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο σε σχέση τόσο με το τι λένε οι φωνές όσο και σε σχέση με τα γεγονότα της ζωής που τις προκάλεσαν. Τελικά, αν αναλυθεί κατάλληλα η σχέση ανάμεσα στις φωνές και την προσωπική ιστορία μπορεί να αναδειχθούν νοήματα σε σχέση με τις συνθήκες που τις προκάλεσαν

πίνακας Ακούγοντας Φωνές Hearing Voices

Έργα μελών του δικτύου «Ακούγοντας Φωνές» από την έκθεση που πραγματοποίησαν

«Δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ακούν φωνές δεν δυσφορούν. Μάλιστα, φαίνεται από τους ανθρώπους που ακούν φωνές το 1/3 τουλάχιστον ακούει φωνές που δημιουργούν δυσφορία. Όμως υπάρχουν και τα 2/3 που δεν ακούν δυσάρεστες φωνές. Για παράδειγμα εάν εγώ τώρα που σας μιλάω άκουγα μια ενθαρρυντική φωνή να μου λέει ”καλά τα λες, σε καταλαβαίνει, δεν χάνεσαι”, μάλλον θα αισθανόμουνα και ικανοποιημένος. Εάν όμως οι φωνές με έβριζαν, με απαξίωναν ή ακόμη χειρότερα ένιωθα πως ένας άνθρωπος με παρακολουθεί θέλοντας το κακό μου θα δυσφορούσα και ίσως να μην μπορούσα καν να συμμετέχω στην κουβέντα μας. Οι έρευνες επιβεβαιώνουν πως στην κοινωνία είναι περισσότεροι οι άνθρωποι που ακούν φωνές και δεν διαγιγνώσκονται με κάποια ψυχιατρική διαταραχή από εκείνους που ακούν φωνές και αρρωστήσανε.

Η ποιότητα της εμπειρίας, το περιεχόμενό της, ο τρόπος που κανείς την αντιμετωπίζει αλλά και κοινωνικοί παράγοντες καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό το εάν δυσφορεί. Από εκεί και πέρα όμως η δυσφορία αυτή μεταφράζεται από την ψυχιατρική σε διαταραχές, δηλαδή ένας άνθρωπος μπορεί να πάρει μια γνωμάτευση σχιζοφρένειας ή ψυχωσικής κατάθλιψης ή διπολικής διαταραχής και έτσι όλη η εμπειρία ανάγεται σε μια διάγνωση» υπογραμμίζει ο ψυχοθεραπευτής και μέλος του Hearing Voices.

«Στο δίκτυο μας, για εμάς είναι σημαντικό να αποφεύγουμε τις ταμπέλες, χωρίς να ακυρώνουμε το πως κανείς ορίζει την εμπειρία του. Επιδιώκουμε όμως να συζητάμε για τις φωνές προσπαθώντας μερικές φορές να σταθούμε στο τι νόημα έχουν και στο πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ή και να βοηθηθούμε. Αυτό μπορεί να είναι πολύ προσωπικό και διαφορετικό για το κάθε άτομο. Συχνά ,όπως είχε πει ένα μέλος μας, οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας μοιάζουν σαν ένα κατάστημα με παπούτσια που πουλάει ένα νούμερο παπούτσια για όλους και όλες. Δεν θέλουν όμως όλοι την ίδια βοήθεια» συμπληρώνει.

Υπάρχουν συνθήκες και γεγονότα που μπορεί να πυροδοτήσουν τις φωνές;

Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Λυκούργο Καρατζαφέρη «οι φωνές είναι αρκετά συχνή εμπειρία αλλά και υπάρχει μεγάλη ποικιλία σχετικά με το πότε μπορεί κάποιος να τις ακούσει. Καταστάσεις οι οποίες έχουν ακραίο στρες μπορεί να πυροδοτήσουν τις φωνές. Δεν είναι όμως μόνο το ακραίο στρες… Άνθρωποι μπορεί να ακούσουν φωνές για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Ενδεικτικά αναφέρω μερικές ”καθημερινές” εμπειρίες όπως, για παράδειγμα όταν πέφτουμε για ύπνο, λίγο πριν και λίγο μετά την αφύπνιση, συνθήκες κόπωσης, καταστάσεις πένθους».

«Σκεφτείτε να ζείτε με κάποιον για 30 με 40 χρόνια, να φεύγει από τη ζωή και να συνεχίζεται να ακούτε τη φωνή του καθημερινά. Σε μια έρευνα στην Ουαλία το 13% των ανθρώπων άκουγαν τη φωνή του θανόντα προσώπου, ένα 14 % το έβλεπε και ένα 3% ένιωθε το άγγιγμα του, ενώ το 39% ένιωθε την παρουσία του. Τα ποσοστά είναι ακόμα μεγαλύτερα στην Ιαπωνία και σε άλλες χώρες όπως τα θρησκευτικά τελετουργικά του πένθους υπογραμμίζουν το δέσιμο με το νεκρό, κάτι που υπογραμμίζει το πώς οι εμπειρίες σμιλεύονται μέσα από την κουλτούρα του τόπου. Επίσης φωνές μπορεί να ακούσει κάποιος σε περιόδους έντονης κόπωσης και στέρησης ύπνου.

Εμπειρίες φωνών μπορούν επίσης να προκαλέσουν ψυχοτρόπες ουσίες όπως τα παρασισθησιογόνα, η κοκαΐνη και οι αμφεταμίνες. Φωνές επίσης συναντάμε σε άτομα με πνευματικές εμπειρίες, σε καταστάσεις δημιουργικότητας κοκ Έχω συναντήσει ανθρώπους που έχουν εμπειρίες φωνών μέσα από θρησκευτικές διεργασίες, ακόμη μέσα από διαλογισμό αλλά επίσης και συνθήκες αισθητηριακής αποστέρησης. Γι΄αυτό άλλωστε και τα λευκά κελιά έχουν ενοχοποιηθεί ως βασανιστήρια γιατί το να μείνεις σε έναν χώρο χωρίς αισθητηριακά ερεθίσματα σε τρελαίνει» τονίζει.

«Βέβαια αν γυρίσουμε πίσω στη ζωή ενός ανθρώπου πολύ συχνά οι εμπειρίες ατόμων με δυσφορικές φωνές φαίνονται να σχετίζονται με σοβαρά τραυματικά συμβάντα» συμπληρώνει.

Ο Λυκούργος Καρατζαφέρης

Πώς μπορεί κάποιος να διαχειριστεί τις φωνές; – Τα τρία στάδια

Κάθε άνθρωπος ο οποίος θα ξεκινήσει να ακούει φωνές αρχικά θα νιώσει περίεργα και θα κάνει κάτι για να τις διαχειριστεί όπως είναι το να να βάλει δυνατά μουσική, λέει ο Λυκούργος Καρατζαφέρης στο Newsbeast.

«Yπάρχουν τρία στάδια διαχείρισης των φωνών. Το πρώτο είναι το στάδιο του ξαφνιάσματος. Εκεί που εμπειρία εισβάλει και προκαλεί έντονη αγωνία. Οι φωνές βιώνονται ως αρνητικές και επιθετικές Προκαλούν, όταν βιώνονται ως αρνητικές, φόβο και χάος, απαιτούν την απόλυτη προσοχή και παρεμβαίνουν και εμποδίζουν καθημερινές ενασχολήσεις και σχέσεις. Η δεύτερη είναι η φάση της οργάνωσης. Η εμπειρία οργανώνεται και κανείς μπορεί να συγκεντρωθεί και να δώσει ένα νόημα. Και η τρίτη φάση είναι η σταθεροποίηση που έρχεται όταν οι άνθρωποι πλέον μπορούν να νιώθουν λιγότερο άγχος για τις φωνές και αρχίζουν να μαθαίνουν να ζουν αρμονικά με αυτές. Οι φωνές ασκούν λιγότερο έλεγχο και μπορεί κανείς να επιλέξει, για παράδειγμα αν θα ακολουθήσει τις συμβουλές τους ή όχι. Είναι σημαντικό να μην επιβάλλεται κάποια ερμηνεία, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι να επιλέγουν την ερμηνεία που έχει νόημα για τους ίδιους» μας εξηγεί.

«Στην πρώτη φάση είναι σημαντική η εγκαθίδρυση μίας σχέσης εμπιστοσύνης και προσεκτικής καταγραφής των γεγονότων. Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε την εμπειρία. Μια κουλτούρα απόρριψης δεν βοηθάει και απομονώνει τον άνθρωπο ακόμη περισσότερο. Σε αυτή τη φάση μπορεί να είναι χρήσιμη η φαρμακευτική αγωγή για να καταλαγιάσει το άγχος, η τεχνική διαχείρισης του άγχους, η επαφή με άλλους ανθρώπους που έχουν βιώσει παρόμοιες εμπειρίες αλλά και το να μπει μία τάξη εάν για παράδειγμα υπάρχει μία κρίση οικογενειακή, προσωπική. Χρειάζεται ένα περιβάλλον φιλικό, υποστηρικτικό και όχι κριτικό και επίσης χρειάζεται πληροφόρηση του ίδιου του ατόμου» ο οικογενειακός θεραπευτής απαντώντας δε στο εάν υπάρχει κοινωνικό στίγμα για τους ανθρώπους που ακούν φωνές απαντά: «Εάν δείτε έναν άνθρωπο να μιλάει μόνος τους στο μετρό πόσοι πιστεύετε θα νιώσουν άνετα να καθίσουν κοντά του;»

Παρουσίαση μέλους του δικτύου «Ακούγοντας Φωνές» στο Παγκόσμιο Συνέδριο στο Cardiff

Τι είναι το δίκτυο Hearing Voices και πώς ξεκίνησε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα;

Η ιστορία του δικτύου «Ακούγοντας Φωνές» είναι μεγάλη και απλώνεται σε όλο τον κόσμο.

Το Hearing Voices όπως αναφέρει ο Λυκούργος Καρατζαφέρης ξεκίνησε το 1987 από την πρωτοβουλία ενός Ολλανδού ψυχιάτρου του Marius Romme ο οποίος μαζί με την ερευνητική συνεργάτιδά του Sandra Escher άνοιξαν τον νέο δρόμο στην προσέγγιση της εμπειρίας των φωνών. Τότε μάλιστα ειπώθηκαν τρία σημαντικά θέματα πάνω στα οποία βασίστηκε το δίκτυο «Ακούγοντας φωνές».

«Το πρώτο ήταν πως το να ακούς φωνές είναι μία φυσιολογική ανθρώπινη εμπειρία, όπως το να είσαι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας, το να είσαι ομοφυλόφιλος, το να έχεις κόκκινα μαλλιά ή μπλε μάτια. Το δεύτερο είναι πως έχει ένα νόημα σε σχέση με την προσωπική ιστορία του ατόμου και το τρίτο ότι γίνεται καλύτερα αντιληπτό όμως μία εμπειρία αποσύνδεσης ως κάτι που μας βγάζει από το εδώ και τώρα της πραγματικότητας» επισημαίνει.

«Η θέση του Δικτύου – η επιμονή να παρακολουθούν τα άτομα στενά την ουσία και το περιεχόμενο των φωνών τους – είναι κάθε άλλο παρά συμβατική και μπορεί να αποδοθεί στις ριζοσπαστικές ιδέες του Ολλανδού ψυχιάτρου Marius Romme και της ερευνητικής συνεργάτιδας του Sandra Escher, που άνοιξαν το δρόμο για μια νέα προσέγγιση των φωνών που δίνει έμφαση στην αποδοχή και κατανόησή τους. Το 1987, ο Marius Romme δουλεύοντας με μία ασθενή του την Patsy Hage, την προκαλούσε λέγοντάς της πως η εμπειρία της δεν είναι αληθινή και ότι οι άγγελοι που έβλεπε δεν υπήρχαν» υπογραμμίζει.

«Ενώ είχε διάγνωση σχιζοφρένειας, η Patsy ήταν ανυποχώρητη ως προς την πραγματικότητα της εμπειρίας της και χρησιμοποίησε τις οξείες νοητικές ικανότητές της για να βρει μια εξήγηση για αυτήν. Η Patsy είχε απαντήσει στην απορριπτική για τις φωνές της στάση εκ μέρους του Romme, με μια αξιομνημόνευτη πρόκληση: ”Πιστεύεις σε ένα Θεό που δεν μπορείς να δεις και να ακούσεις, οπότε γιατί δεν πιστεύεις στις φωνές που πραγματικά ακούω και είναι πραγματικές για μένα;”. Για έναν συμβατικό ψυχίατρο που είχε εκπαιδευτεί για να καταλαβαίνει τις ”ακουστικές ψευδαισθήσεις” ως ένα υποπροϊόν της ψυχικής ασθένειας που στερείται νοήματος, αυτή ήταν μια αιφνιδιαστική πρόταση και ο Romme χρειάστηκε περίπου ένα χρόνο για να φτάσει σταδιακά στο σημείο να πιστέψει ότι η Patsy πράγματι άκουγε φωνές και αυτές είχαν νόημα για εκείνη. Ουσιαστικά, αυτό προϋπέθετε να εγκαταλείψει αυτά που είχε διδαχθεί από την ιατρική του εκπαίδευση και να ακολουθήσει το δρόμο που άνοιξε μια από τους ασθενείς του. Και ο Marius το έκανε» μας λέει ο ψυχίατρος.

«Η Sandra Escher που ήταν δημοσιογράφος στην Ολλανδική κρατική τηλεόραση του πρότεινε να κάνουν ένα κάλεσμα μέσω αυτής σε ανθρώπους με εμπειρία φωνών. Δήλωσαν συμμετοχή 700 άτομα και περίπου 450 συμμετείχαν στην πρώτη συνάντηση που διοργάνωσαν. Στήθηκαν οι πρώτες ομάδες αυτοβοήθειας και γρήγορα το δίκτυο πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία όπου γνώρισε μεγάλη άνθιση» τονίζει ο Λυκούργος Καρατζαφέρης ο οποίος είναι μέλος του δικτύου «Ακούγοντας Φωνές».

O ψυχίατρος Marius Romme και η συνεργάτιδά του Sandra Escher

«Από τη Μεγάλη Βρετανία το δίκτυο ήρθε στην Ελλάδα όταν μία νεαρή σπουδάστρια ψυχολογίας η Μαριάννα Κεφαλληνού που φοιτούσε εκεί προσπαθώντας να κατανοήσει τις εμπειρίες του αδερφού της που είχε ψυχιατρική διάγνωση γνώρισε έναν άλλο άνθρωπο με ψυχιατρική εμπειρία τον Peter Bullimore που είχε αρχίσει να αναρρώνει και να εκπαιδευεί επαγγελματίες. O Peter Bullimore ήρθε στην Ελλάδα με τον ρόλο του εκπαιδευτή και έκανε τα πρώτα σεμινάρια. Κι έτσι τον Μάρτιο του 2010 ξεκίνησε η πρώτη ομάδα αυτοβοήθειας στη Νέα Φιλαδέλφεια, ενώ παράλληλα μια άλλη ξεκινούσε στη Θεσσαλονίκη» αναφέρει στο Newsbeast o Λυκούργος Καρατζαφέρης.

«Σιγά σιγά ήρθαν και άλλοι άνθρωποι, φτιάχτηκε η πρώτη ομάδα συγγενών και φίλων, στη συνέχεια φτιάχτηκε και η ομάδα επαγγελματιών και τώρα είμαστε στον καινούργιο μας χώρο στον Νέο Κόσμο» συμπληρώνει.

Σύμφωνα με τον Λυκούργο Καρατζαφέρη, που έχει διατελέσει και συντονιστής ομάδων αυτοβοήθειας ο κύριος στόχος του δικτύου στην Ελλάδα είναι η προαγωγή της αυτοβοήθειας η δημιουργία δηλαδή ομάδων και η ενίσχυση των ανθρώπων να έρθουν κοντά και να μιλήσουν για την εμπειρία τους.

«Βέβαια ανάλογα τον τόπο οι ομάδες ποικίλουν και, μέχρι στιγμής από εξορμήσεις που έχουμε κάνει στην επαρχία ομάδες αυτοβοήθειας έχουν ξεκινήσει και λειτουργούν ή λειτούργησαν για ένα διάστημα στα Χανιά, στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο, στο Αγρίνιο, στο Βόλο ενώ αντίστοιχα ομάδα αυτοβοήθειας υπάρχει υπό την Αιγίδα του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα στον χώρο της Ψυχικής Υγείας στη Θεσσαλονίκη. Εμείς ως δίκτυο διοργανώνουμε παρουσιάσεις και συζητήσεις συμμετέχουμε σε σεμινάρια και σε παρουσιάσεις σε κέντρα ψυχικής υγείας και σε ψυχιατρικά τμήματα. Οργανώνουμε ημερίδες και συνεργαζόμαστε με άλλους φορείς όπως συλλόγους οικογενειών και συλλόγους ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, συμμετέχουμε ενεργά με ανακοινώσεις και παρουσιάσεις σε συνέδρια, συγκεντρώνουμε ενημερωτικό υλικό και μεταφράζουμε αλλά και γράφουμε κείμενα» επισημαίνει.

Έργο μέλος του δικτύου «Ακούγοντας Φωνές»

«Αυτή την περίοδο έχουμε έναν χώρο ο οποίος βρίσκεται στον Νέο Κόσμο και σε αυτόν στεγάζονται εβδομαδιαία μία ομάδα αυτοβοήθειας για ανθρώπους με ψυχιατρική εμπειρία, δύο ομάδες συγγενών και φίλων (αυτή είναι μια ιδιαιτερότητα του Νότου καθώς στην Ελλάδα και στην Ιταλία έχουμε ομάδες συγγενών ενώ στη Βρετανία δεν έχουμε). Επίσης υπάρχει μία διευρυμένη ομάδα επαγγελματιών η οποία λειτουργεί τόσο ως ομάδα αυτομόρφωσης όσο και ως και ως ομάδα αλληλοϋποστήριξης» σημειώνει και ξεκαθαρίζει πως «στο δίκτυο ”Ακούγοντας Φωνές” δεν θα βρει κανείς ψυχιάτρους και ψυχολόγους για να τον βοηθήσουν. Θα βρει ανθρώπους για να κουβεντιάσει μέσα από σχέσεις ισοτιμίας και όχι επαγγελματικές σχέσεις» συμπληρώνει.

«Θα πρέπει να δούμε όλες τις ασυνήθιστες εμπειρίες που έχουμε οι άνθρωποι ως αγγελιοφόρους»

«”Στη ζωή δεν υπάρχει τίποτα για πέταμα’‘. Η ζωή είναι μία συνεχής διεργασία που παράγει ζωή και ακόμη και ο θάνατος είναι κομμάτι αυτής της διεργασίας. Οπότε ας μην θεωρούμε ότι οι φωνές είναι για πέταμα. Ας μην θεωρούμε δηλαδή ότι είναι σκουπίδια του εγκεφάλου, ότι είναι άχρηστα προϊόντα τα οποία δεν έχουν καμία σημασία» δηλώνει.

«Αν σκύψουμε και ακούσουμε προσεκτικά έναν άνθρωπο κάθε εμπειρία μπορεί κάποια στιγμή να βγάλει νόημα. Ίσως μπορεί να μην τα καταφέρουμε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Είναι βοηθητικό να δούμε όλες αυτές τις ασυνήθιστες εμπειρίες που έχουμε οι άνθρωποι (εμπειρίες φωνών, οραμάτων ή και άλλες) ως αγγελιοφόρους νοημάτων και ένα μήνυμα που προσπαθούμε να περάσουμε ως δίκτυο είναι να μην σκοτώνουμε τους αγγελιοφόρους. Η απόρριψη, ο εγκλεισμός, η σιωπή, οι υπερβολικές δόσεις φαρμάκων σκοτώνουν τη δυνατότητα παραγωγής νοήματος» αναφέρει κλείνοντας ο ψυχίατρος και οικογενειακός θεραπευτής, Λυκούργος Καρατζαφέρης.

Πηγή

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ…

Τα περιμένουν με ανυπομονησία, γιατί δεν έχουν σχολείο, γιατί περιμένουν τα δώρα που θα τους φέρει ο Άγιος   Βασίλης, για τον ιδιαίτερο στολισμό που κάνουμε στο σπίτι, με όπλο τις όμορφες αναμνήσεις….

 Τα παιδιά κρατάνε αναμνήσεις από τα ευτυχισμένα Χριστούγεννα για όλη τους τη ζωή.  Αυτές τις όμορφες αναμνήσεις, θα τις έχουν σαν οπλοστάσιο στις   κακές περιόδους της ζωής τους. Μέσα από αυτές τις αναμνήσεις των ευτυχισμένων Χριστουγέννων της παιδικής ηλικίας, θα βρίσκουν δύναμη και   κουράγιο για οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίσουν.

 Οι γονείς αντιμετωπίζουν τα Χριστούγεννα με την συναίσθηση ότι είναι καταπληκτικές μέρες για τα παιδιά και προσπαθούν να τους φτιάξουν πρόγραμμα   που να έχει δραστηριότητες. Τους αγοράζουν πολλά δώρα και κάνουν ό, τι μπορούν για τα παιδιά τους. Το κακό είναι όμως ότι κάνουν ό, τι μπορούν για τα   παιδιά τους μέσα σε ένα καταναλωτικό σκεπτικό. Θεωρούν δηλαδή ότι με πολλά δώρα, πολλά παιχνίδια, πολλές εξόδους, έχουν κάνει τα παιδιά τους να   ζήσουν θαυμάσια Χριστούγεννα.

 

Το μήνυμα όμως των Χριστουγέννων είναι η αγάπη, το να αγαπάμε τους άλλους, η συντροφικότητα και η προσφορά. Πρέπει να δούμε τα Χριστούγεννα σαν μια εποχή που θα μείνουμε περισσότερο στο σπίτι, θα είμαστε πιο χαλαροί, θα μπορούμε να παίξουμε ουσιαστικά και να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά, να τα ακούσουμε και να τους μιλήσουμε. 

Πρώτα, όμως, να τα ακούσουμε, γιατί όλον τον άλλο καιρό δεν τα ακούμε μέσα στη βιασύνη της καθημερινότητας…. Δεν είναι εύκολο να ακούσουμε τα παιδιά μας, ούτε και να συζητήσουμε μαζί τους. Πρέπει να τους δείξουμε ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι το πνεύμα της προσφοράς και όχι το πνεύμα μόνο της κατανάλωσης και της απαίτησης για δώρα.

Μια καλή λύση είναι να φτιάξετε δώρα μαζί με τα παιδιά σας, όπως κάρτες, χειροποίητες κατασκευές και γλυκά, όπου μπορείτε να τα δώσετε σε ανθρώπους αγαπημένους. 

 zoi andritsou 1130x300xmas 2021

Μην ξοδεύετε χρήματα ασυλλόγιστα για δώρα τα οποία μπορεί ο καθένας να τα βρει σε οποιοδήποτε κατάστημα.

Έτσι, συνηθίζουμε το παιδί σε ένα πνεύμα που δεν έχει την κατανάλωση μέσα, αλλά το μεράκι, την προσωπική σφραγίδα και το νοιάξιμο. Μαθαίνει ότι το δώρο είναι αγάπη και σκέψη. Όχι ότι το δώρο είναι υποχρέωση και αν δεν μου κάνεις δώρο ή σπουδαίο δώρο, δεν είσαι καλός μπαμπάς, νονός, Άγιος Βασίλης.

Κάντε επισκέψεις στους παππούδες και σε όλους τους ανθρώπους που στην καθημερινότητα βλέπουνε λίγο. 

panagoulia 1130x300xmas new

Κάντε όμορφους περιπάτους ώστε να γεμίσουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους με όμορφα θεάματα και όμορφους ήχους.

Ξεκουραστείτε πολύ, χαλαρώστε… γιατί αυτό είναι το πνεύμα των ημερών και όχι το πνεύμα της κούρασης, του ξενυχτιού, του πολύ φαγητού και των πολλών εξόδων.

Μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα με τα παιδιά σας , έτσι ώστε να μάθουν να προσφέρουν και στους άλλους και να αποκτήσουν μια βαθύτερη αίσθηση των Χριστουγέννων, ως γιορτή αγάπης και προσφοράς.

Καλές γιορτές σε όλους με υγεία ψυχική και σωματική και πολύ αγάπη….

Ελένη Αναστ. Παναγούλια

Συμβουλευτικός Ψυχολόγος

Λετρίνων & Κολοκοτρώνη 2, Πύργος

26213 01393 - 6936461111

Πηγή

Επιστήμονες αναγνώρισαν τι οδηγεί τις σκοτεινότερες ορμές σας

Οι πιο κακόβουλες τάσεις της ανθρώπινης φύσης βρίσκονται στη διασταύρωση της ψυχοπάθειας, του ναρκισσισμού και του μακιαβελισμού και οι ψυχολόγοι το αποκαλούν “σκοτεινή τριάδα”. Ωστόσο η αλήθεια είναι ακόμα πιο σκοτεινή και βαθιά, αφού μία ομάδα επιστημόνων από Γερμανία και Δανία όρισαν τον παράγοντα D, το Dark Factor of Personality.

Πρακτικά, πρόκειται για έναν κοινό παρονομαστή για την ίδια τάση προσωπικότητας. Πάνω από 2.500 συμμετέχοντες απάντησαν σε ερωτήσεις με μία κλίμακα πέντε σημείων για να μετρηθούν τα επίπεδα εννέα διαφορετικών σκοτεινών χαρακτηριστικών της προσωπικότητάς τους. Έπειτα μέσω στατιστικής ανάλυσης, οι επιστήμονες κατάλαβαν πως ενώ αυτά τα χαρακτηριστικά είναι διαφορετικά, όλα συμπίπτουν μέχρι ένα βαθμό συντελώντας σε ένα πυρήνα κακόβουλων τάσεων, το D, το οποίο αποκαλύπτεται με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικούς ανθρώπους.

Η χαρτογράφηση του κοινού παρονομαστή των διαφόρων σκοτεινών χαρακτηριστικών προσωπικότητας μπορεί να μας δείξει πως κάποιος έχει υψηλό συντελεστή D. Έτσι, ο παράγοντας D μπορεί να μας δείξει πόσο πιθανό είναι κάποιος να έχει συμπεριφορά που σχετίζεται με ένα ή περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά.

Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως η προσπάθειά τους μπορεί να οδηγήσει κάποια μέρα σε νέες ανακαλύψεις στην ψυχολογία και τη θεραπεία, αυξάνοντας την κατανόησή μας για την ερμηνεία των κακόβουλων δράσεων των ανθρώπων.

Το βλέπουμε για παράδειγμα σε περιπτώσεις ακραίας βίας ή παραβίασης των κανόνων, περιπτώσεις ψέματος και εξαπάτησης στον εταιρικό ή το δημόσιο τομέα. Εδώ, η γνώση του παράγοντα D ενός ανθρώπου μπορεί να είναι χρήσιμο εργαλείο, για παράδειγμα μπορούμε να εκτιμήσουμε πόσο πιθανό είναι να πραγματοποιήσει την ίδια παρανομία ή να προβεί σε ακόμα πιο κακόβουλη συμπεριφορά.

Θέλετε να κάνετε το online test;

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Psychological Review. Μπορείτε να διαπιστώσετε μόνοι σας το παράγοντα D της προσωπικότητάς σας λαμβάνοντας μέρος σε αυτό το ερωτηματολόγιο.

Πηγή

Από καρδιάς: Υπάρχουν άνθρωποι…

Κάθε Κυριακή που μιλάω μαζί σας, πιστέψτε με, νιώθω ότι αγγίζουμε τις καρδιές μας, γι ’αυτό και ονόμασα την εξομολόγηση μου «από καρδιάς»

Το να ακούς ένα θετικό σχόλιο είναι ότι καλλίτερο, αν φυσικά μπορείς να το

ακούσεις… Μυρίζεις το τριαντάφυλλο , αν φυσικά μπορείς να το μυρίσεις… Γεύεσαι μια φράουλα, αν φυσικά μπορείς να την γευθείς…

Υπάρχουν άνθρωποι σεμνοί στη ζωή μας Υπάρχουν άνθρωποι, που ο χειρότερος εχθρός τους δεν είναι ο καθρέφτης τους, αλλά ο διπλανός τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που το μεγαλύτερο μάθημα ζωής από τον άνθρωπό

τους, τον φίλο τους, τον δάσκαλό τους το εκτιμούν αληθινά.

Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν είχαν αγωνία να ακούν τον δάσκαλο και από αυτόν να παίρνουν το μεγαλύτερο μάθημα ζωής.

Υπάρχουν άνθρωποι αναιδείς, αγνώμονες που δεν σταματούν με τίποτα…

Υπάρχουν άνθρωποι που ξεχνούν το χθες, συνεχίζουν το σήμερα και ονειρεύονται το αύριο…

Υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν στην ζωή τους δύο πρόσωπα, αυτό που

φαίνεται και αυτό που είναι κρυμμένο μέσα τους…

Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας, που σε παγώνουν με την παρουσία τους και

νιώθεις το γιατί…

Τί γίνεται τελικά σ’ αυτή την μικρή – μεγάλη κοινωνία που ζούμε, βρε καλοί

μου άνθρωποι…

Στη ζωή μας, όλοι μας είμαστε εδώ και τίποτε δεν είναι εύκολο.

Κατακτήσαμε την αξιοπρέπειά μας, την εντιμότητά μας, με αρχές και πολλή δουλειά. Οι πόρτες των ανθρώπων αυτών ανοίγουν με προσπάθεια, πρωτοβουλία και δύναμη ψυχής, με αυταπάρνηση, με την εικόνα που καταθέτεις έντιμα χωρίς πονηριές και χρωματισμούς.

Καλοί μου άνθρωποι, πώς θα ανατρέψουμε αυτό το κλίμα, τι θα κάνουμε όταν έχουμε τα παιδιά μας και θέλουμε να έχουν πρότυπα ζωής;

Χαθήκαμε, έτσι νιώθω σαν μάνα. Όταν ήσαν μικρά τους λέγαμε παραμύθια, τώρα ζουν, βλέπουν, κρίνουν…Και κρίνουν χωρίς να μιλούν γιατί τα κρατούν μέσα τους, γιατί σέβονται τον ίδιο τους τον εαυτό… Θα σας πω ένα κινέζικο παραμύθι, που μου το είπε η καλή μου φίλη Γιούλη Ηλιοπούλου για το τέλος της εξομολόγησής μου, αφού άνοιξα την καρδιά μου για το ήθος και τη ηθική.

Κάποιος άρχοντας ρωτήθηκε από τον υπηρέτη του: «Βασιλιά μου ποιο λουλούδι, θα σου άρεσε να κρατήσεις και να το μυρίζεις, το τριαντάφυλλο ή τον κάκτο; Aμέσως ο Βασιλιάς απάντησε: «το τριαντάφυλλο φυσικά» και του απαντά ο υπηρέτης: «Λάθος βασιλιά μου, το τριαντάφυλλο μυρίζει και μαραίνεται, όμως ο κάκτος μένει για πάντα πράσινος, τον έχεις δίπλα σου να σε συντροφεύει γιατί είναι ανθεκτικός, πιστός και αιώνιος και βγάζει το καλύτερο λουλούδι που υπάρχει, έχοντας το πιο ωραίο άρωμα που κρατάει, περισσότερο από το τριαντάφυλλο…»

Πηγή

Άγχος

Ο όρος «άγχος» αποτελεί μια από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις στην καθημερινότητά μας. Την αναφέρουμε, την αναλύουμε, τη δαιμονοποιούμε, την καθιστούμε υπεύθυνη για πολλά δεινά στη ζωή μας, όπως τις απρόσωπες ανθρώπινες σχέσεις που μας κατακλύζουν.

Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται το άγχος αποτελεί πια αναπόσπαστο και αναπόφευκτο μέρος της ζωής του ανθρώπου του Δυτικού Κόσμου. Μας κατατρέχει, μας αφομοιώνει, μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό. Το άγχος, δεν αποτελεί, όμως, απλά μια λέξη. Έχει τόσο σωματική, όσο και ψυχολογική υπόσταση. Για τους επιστήμονες της ιατρικής, το άγχος μεταφράζεται σε ορμόνη και πώς αυτή επηρεάζει τη βιοχημεία του σώματός μας.

Για τους ψυχολόγους, μεταφράζεται σε ψυχοσωματικά και ψυχικά συμπτώματα και για τους ανθρώπους που το βιώνουν συχνά και έντονα μεταφράζεται σε αίσθημα δυσφορίας, ανησυχίας και πίεσης. Το άγχος ξεκινάει, σύμφωνα με τους ειδικούς, από τα γνωστικά σχήματα, δηλαδή τις σκέψεις. Εκεί γεννιέται, εκεί και «επεκτείνεται».

Το άγχος προκαλείται από, αλλά και πυροδοτεί περαιτέρω, αρνητικές σκέψεις. Όλα μοιάζουν δύσκολα, ανυπέρβλητα. Όλα καταλήγουν στα χειρότερα σενάρια .Έτσι τα περισσότερα ζητήματα που σκεφτόμαστε χάνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις και υπερ-μεγεθύνονται. Πολλές φορές, μάλιστα, κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις μας επαναλαμβάνονται και μονοπωλούν την προσοχή και την έγνοιά μας. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτές τις σκέψεις. Κινδυνεύουν να γίνουν εμμονές. Το επόμενο βήμα είναι να επηρεαστούν, όπως είναι φυσικό τα συναισθήματά μας.

Η ανησυχία, ο φόβος, ο πανικός, η πίεση, ο εκνευρισμός, η αγωνία γίνονται τα κυρίαρχα συναισθήματά μας. Η συναισθηματική μας σταθερότητα πλήττεται και αρχίζουμε να γινόμαστε έκρυθμοι και κυκλοθυμικοί. Αποτέλεσμα όλων αυτών; Η ανασφάλειά μας μεγεθύνεται και κάθε δύσκολη κατάσταση μοιάζει μη αντιμετωπίσιμη, μη διαχειρίσιμη.

Το μέλλον βιώνεται ως απειλητικό και αντί για λύσεις, βλέπουμε παντού πιθανά εμπόδια. Το άτομο υπό αυτή την κατάσταση νιώθει ευάλωτο και ανήμπορο να ανταποκριθεί σε αυτά που καλείται να επιλύσει. Το αίσθημα του πνιγμού, του πανικού, καθώς και οι τάσεις φυγής ή/και οι αποφευκτικές συμπεριφορές αποτελούν μη συνειδητές επιλογές των ανθρώπων, οι οποίες καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια σε φαύλους κύκλους.

Μετά τις σκέψεις και τα συναισθήματα επηρεάζεται σαφώς και η συμπεριφορά μας. Το άτομο δυσκολεύεται να οραματιστεί, να καθορίσει επόμενους στόχους, να αγωνιστεί για αυτά που επιθυμεί. Δεν μπορεί να δει τίποτα καθαρά, καθώς εγκλωβίζεται μέσα στον πεσιμισμό, τη ματαιότητα, τη δειλία. Το αγχώδες άτομο δεν θέλει αλλαγές στη ζωή του, θέλει να κρατήσει πάση θυσία το κεκτημένο, το γνώριμο. Τον τρομάζουν οι αλλαγές, καθώς στην πορεία κάτι μπορεί να πάει «στραβά».

Το άγχος εμποδίζει τους ανθρώπους να χαλαρώσουν, να χαμογελάσουν, να πιστέψουν στον εαυτό τους και στις δυνατότητές τους. Δυσκολεύονται επίσης στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Προτιμούν την ασφάλεια και δεν καταλαβαίνουν γιατί κάποιοι άλλοι αναζητούν το καινούριο, το διαφορετικό.

Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να αναγνωρίζουμε πότε έχουμε άγχος ή γιατί. Αυτό το έχουμε ήδη καταφέρει. Η μεγαλύτερη πρόκληση τώρα πια είναι να ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του τι κάνει γι΄αυτό. Πώς το αντιμετωπίζει συνειδητά! Ποιο είναι το σχέδιο δράσης του ενάντια στο εσωτερικευμένο άγχος! Τι επιλογές έχει κανείς προαποφασίσει και ποιες τελικά υλοποιεί.

Πηγή

Τεστ ηλικίας: Αν έχεις προλάβει αυτά τα 5 παιχνίδια, τότε ναι είσαι πλέον περήφανος μεσήλικας

Αχ! ωραίες εποχές… Τότε βγαίναμε στους δρόμους και παίζαμε με τις ώρες, μέχρι να βγει η μάνα μας στο μπαλκόνι να μας φωνάξει. Όχι σαν τα σημερινά παιδιά που κάθονται με τις ώρες μπροστά από αυτά τα κομπιούτερ και δεν ξέρουν το σχήμα της μπάλας».

Αν έχεις πει αυτή την ατάκα ή αν έστω την έχεις σκεφτεί από μέσα σου, είσαι στην ηλικία που τα παιδιά σου μιλάνε στο πληθυντικό. Αν παρ’ όλα αυτά δεν σε έχουμε πείσει ακόμα, εδώ θα σου φρεσκάρουμε τα πιο κλασσικά παιχνίδια που αν έπαιζες στο δρόμο, τώρα πια είσαι ο αγαπημένος θείος που κάθεται με τη νεολαία.

Διάβασε, αναλογίσου και συγκινήσου…

Μήλα

Εμβληματικό παιχνίδι που παιζόταν από μεγάλες παρέες. Δυο έξω, άπειροι μέσα. Οι έξω προσπαθούσαν να χτυπήσουν τους μέσα, οι μέσα προσπαθούσαν να αποφύγουν ή και να μαζέψουν τη μπάλα, πράγμα που τους έδινε ζωές. Ο κάθε παίχτης ξεκινούσε με 3 ζωές και μπορούσε να τις μεταβιβάσει μάλιστα και σε κάποιον φίλο του που είχε βγει εκτός παιχνιδιού.

Μπορούσε ναι, λένε οι φήμες, φυσικά δεν το είχαμε δει ποτέ να συμβαίνει. Συνήθως τα μήλα διασώζονται ακόμα από παρέες 30χρονων ή 40χρονων που όταν ανταμώνουν θέλουν να θυμηθούν τα νιάτα τους.

Κουτσό

Δεν είναι politically correct αλλά στο παιδικό μας μυαλό δεν χωρούσαν αυτά.Το κουτσό ήταν ως επί τω πλείστον το παιχνίδι των κοριτσιών καθώς τα αγόρια σπάνια το καταδέχονταν.

Στα πρώιμα στάδια της παιδικής μας ηλικία κάναμε κουτσό άναρχα. Λίγο αργότερα, ζωγραφίζαμε τετράγωνα με κιμωλία στο δρόμο και προσπαθούσαμε να μην βγούμε από τα πλαίσια. Όταν συνέβαινε αυτό ήμασταν ένα τσακ πριν αφήσουμε το κουτσό στη λήθη.

Κρυφτό

Το κρυφτό δεν θέλει συστάσεις, μόνο μια διευκρίνηση. Το κρυφτό ήταν το παιχνίδι των μεγάλων και όχι των μικρών. Επειδή διαρκούσε συνήθως μια αιωνιότητα, οι γονείς μας είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το ποτό με τους φίλους τους ατάραχοι ή να παίξουν την μπιρίμπα τους δίχως έγνοιες.

Σου είπε ποτέ η μαμά σου «Παίξε κυνηγητό με τα παιδιά;» όχι μόνο το κρυφτό σου προμόταρε. Bonus το «φτου και βγαίνω» που όσα χρόνια και αν περάσουμε δεν θα καταλάβουμε ακόμα γιατί έπρεπε να φτύνουμε.

Μπιζ

Δέκα έπαιζαν; Εννιά χαίρονταν! Ένα παιχνίδι δίχως κανένα νόημα που το μόνο που εξυπηρετούσε ήταν να βγάλουμε τον παιδικό θυμό μας στο φίλο που δεν συμπαθούσαμε. Πλέον δεν μπορούμε να παίξουμε μπιζ για ευνόητους λόγους. Ευτυχώς εξαλείφθηκε σαν την οστρακιά με την πάροδο των χρόνων.

Σκοτεινό δωμάτιο

Οκ  δεν είναι παιχνίδι του δρόμου αλλά μπορούσε να παιχτεί παντού. Στην ουσία ήταν ο τρόπος να ανακαλύψουμε το σώμα μας και ένα βήμα μακρυά από την μπουκάλα. Ένα σκοτεινό δωμάτιο, κάμποσοι παίκτες που κρύβονται και ένας που φοράει ένα μαντήλι δήθεν για να μη βλέπει.

Ο τύπος με το μαντήλι συνήθως «πασπάτευε» αθώα το κοριτσάκι που του άρεσε παριστάνοντας πως δεν το αναγνωρίζει. Και οι γονείς στο σαλόνι έπιναν ήσυχα το ουισκάκι τους..

Πάντως εδώ που τα λέμε, ωραίες εποχές…

Πηγή

Έρωτας και πανδημία

Γράφει η Ειρήνη Μεσσήνη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια*

Στέκεται άραγε εμπόδιο ο ιός στην αγάπη;

Η αγωνία, το άγχος, η ανασφάλεια και τα τρία lockdown έκτος από τα πάνω κάτω στη ζωή έχουν φέρει και τα πάνω κάτω στον έρωτα και την αγάπη. Πόσα φιλιά, πόσες αγκαλιές και πόσες αγάπες χάθηκαν με τους ανθρώπους απομονωμένους και φυλακισμένους. Πόσοι έρωτες έσβησαν εξαιτίας της απόστασης και της απαγόρευσης. Πόσο εύκολο είναι άραγε να γνωρίσει και να ερωτευτεί κάποιος μέσα στην απομόνωση και την ποινικοποίηση των ανθρωπίνων επαφών;

Η αίσθηση ότι χάθηκε η δυνατότητα για νέες γνωριμίες, η δυσκολία των ζευγαριών  σε απόσταση να συναντήσουν ο ένας τον άλλο λόγω εγκλεισμού αλλά, και η απότομη μετάβαση των ζευγαριών σε πολύωρη αναγκαστική συμβίωση, συνθέτουν την εικόνα του παζλ της ερωτικής ζωής, εν τω μέσω της πανδημίας.

Επιστημονικές μελέτες αλλά, και η εικόνα της καθημερινότητας δείχνουν ξεκάθαρα, την εξαιρετικά αρνητική επίδραση της πανδημίας στην ερωτική ζωή των ανθρώπων. Και τα δυο φύλλα εκφράζουν έντονο στρες, ανησυχία, θυμό, δυσφορία και αδυναμία προσαρμογής. Άνδρες και γυναίκες αρνούνται να διεκδικήσουν μια νέα γνωριμία, να εμπιστευτούν ή να διακινδυνέψουν δείχνοντας προτίμηση στην απομόνωση.

Πώς επηρεάζει την ψυχολογία η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου;

Η γιορτή του έρωτα είναι μια γιορτή σχεδόν αιρετική, κρύβει μέσα της μια παράδοξη σύνδεση. Έτσι αν σημασιολογικά αποτελεί τη γιορτή της αγάπης, στην πραγματικότητα είναι μια γιορτή που οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν, απαξιώνουν και διακωμωδούν. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους ανθρώπους να μισούν τη γιορτή της αγάπης και πόσο η πανδημία κάνει τα πράγματα χειρότερα;

Έχει φανεί πως η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου έχει παρόμοιο αντίκτυπο με αυτό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Έτσι ο τρόπος με τον οποίο κάθε άτομο αισθάνεται τη μέρα αυτή, εξαρτάται από τον τρόπο που βιώνει τον εαυτό του συνολικά.

Στην ουσία πρόκειται για μια μέρα κρίσης και αξιολόγησης. Κάθε ένας καλείται συνειδητά ή ασυνείδητα να αξιολογήσει τον εαυτό του και να δει πόσο κοντά βρίσκεται στους στόχους που έχει θέσει στην προσωπική του ζωή.

Η μελαγχολία των γιορτών και της απομόνωσης

Η μελαγχολία τη μέρα αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της μελαγχολίας των γιορτών και των αισθημάτων μοναξιάς και ματαίωσης που βιώνει το άτομο που είναι μόνο του, ενώ δε θέλει να είναι. Συνδυαστικά ο εγκλεισμός και η απομόνωση που μπλοκάρουν την ερωτική ζωή πυροδοτούν σκέψεις ματαίωσης, σύγκρισης, αυτό-κριτικής, αλλά και συναισθήματα αυτό-λύπησης, ενοχής ακόμα και θυμού προς τους ανθρώπους που υπήρξαν κατώτεροι των προσδοκιών.

Η μελαγχολία όμως δεν απασχολεί μόνο αυτούς που είναι μόνοι, αλλά και αυτούς που είναι σε σχέση. Λόγος για αυτό είναι οι μεγάλες προσδοκίες και οι μη ρεαλιστικοί στόχοι, ο τρόπος αντίληψης της πραγματικής αγάπης και του ιδανικού συντρόφου, κυρίαρχα όμως η πολύωρη συμβίωση των ζευγαριών, η οποία αναζωπυρώνει συγκρούσεις και αναθεωρήσεις.

Μοιραία, η μέρα αυτή προκαλεί τους ανθρώπους να κοιτάξουν δίπλα τους ξανά, να αξιολογήσουν αν το άτομο που τους συντροφεύει είναι επαρκές ή λιγότερο των προσδοκιών, αν αυτοί νοιώθουν αρκετοί, επαρκείς, ευτυχισμένοι.

Το αντίδοτο για όλα η ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη όμως δεν είναι μετρήσιμο είδος. Η αγάπη είναι ο χώρος μεταξύ των ανθρώπων και το τι κάνουν οι άνθρωποι μέσα στο χώρο αυτό. Όταν όμως οι άνθρωποι καλούνται να διατηρήσουν αποστάσεις, μπορούν τα θέλω να γεφυρώσουν το κενό;

Με δεδομένο ότι η πανδημία έχει επαναπροσδιορίσει τα πάντα, ακόμα και την έννοια της αγάπης, οι σχέσεις των ανθρώπων φαίνεται δυστυχώς να χαρακτηρίζονται από τρομερές συγκρούσεις. Ο κόσμος μοιάζει ναρκοπέδιο και η ανάγκη για συμπόνια, αλληλεγγύη και θετικότητα γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

Ο μόνος τρόπος να εξισορροπήσει η αρνητικότητα αυτής της συγκυρίας είναι να σχετιστούν οι άνθρωποι αληθινά, θετικά και αλληλέγγυα, βγάζοντας την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Να εστιάσουν περισσότερο στην αγάπη που δίνουν στον εαυτό τους και τους γύρω τους, και όχι σε αυτή που παίρνουν. Να εστιάσουν στην αυτό-αποδοχή και στην αποδοχή του άλλου, και όχι στην κριτική και τη σύγκριση. Με ενσυναίσθηση να πλησιάσουν ο ένας τις ανάγκες του άλλου, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη στον εαυτό τους.

Εξάλλου η αγάπη προς τον εαυτό περιλαμβάνει την αγάπη προς αυτούς που είναι σημαντικοί για μας! Με ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε, είναι καλύτερο να δείχνουμε σε αυτούς που κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας, την αγάπη μας με απλές μικρές πράξεις, χωρίς να περιμένουμε τις «ειδικές περιπτώσεις».

Με απλούς τρόπους να δημιουργούμε ξεχωριστές στιγμές!

*Η Ειρήνη Μεσσήνη είναι Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Ρήγα Φεραίου 111 / Πύργος

Αγίου Δημητρίου 44 / Αθήνα

Τηλ: 6946442653

Πηγή

Τοξική συμπεριφορά: Do’s and dont’s για να την διαχειριστείτε

Όλοι έχει τύχει να αλληλεπιδράσουμε με εκείνο το συγκεκριμένο άτομο, που μας αφήνει δίχως να το συνειδητοποιήσουμε να αισθανόμαστε χειρότερα από πριν. Όταν αναφερόμαστε σε τέτοιου είδους άτομα τα ονομάζουμε τοξικά και την συμπεριφορά τους συνήθως τοξική, καθώς μπορεί να δηλητηριάσουν «αθόρυβα» την διάθεση, την ενέργεια και τα πλάνα σας.

Τα βασικά χαρακτηριστικά της τοξικότητας

Ο Barrie Sueskind, θεραπευτής στο Λος Άντζελες που ειδικεύεται στις σχέσεις, μοιράζεται μερικά βασικά σημάδια τοξικότητας, βάσει των οποίων μπορείτε να ξεχωρίσετε μια τοξική συμπεριφορά από την προβληματική:

Αυτοαπορρόφηση ή εγωκεντρισμός.

Χειραγώγηση ή άλλη μορφή συναισθηματικής κακοποίησης.

Ανεντιμότητα και εξαπάτηση.

Δυσκολία εκδήλωσης συμπόνιας ή συμπάθειας.

Τάση δημιουργίας αρνητικού κλίματος ή σύγκρουσης.

Πώς θα καταπολεμήσετε την τοξική συμπεριφορά

Μερικοί μέθοδοι που μπορείτε να δοκιμάσετε για να καταπολεμήσετε αποτελεσματικά την τοξική συμπεριφορά, περιλαμβάνουν:

Μην συμμετάσχετε στο παιχνίδι τους

Μερικοί άνθρωποι έχουν την τάση να βλέπουν τον εαυτό τους ως θύμα σε κάθε κατάσταση. Στην περίπτωση λάθους, τείνουν να μεταθέτουν την ευθύνη σε κάποιον άλλο ή να «φωτίσουν» τα λόγια και την κατάσταση με τέτοιο τρόπο ώστε να φταίει οποιοσδήποτε άλλος.

Μπορεί να αισθανθείτε τον πειρασμό να γνέψετε και να χαμογελάσετε για να αποφύγετε μια οργισμένη έκρηξη. Αυτό μπορεί να φαντάζει ως η ασφαλέστερη επιλογή, αλλά μπορεί επίσης να τους δώσετε την πεποίθηση ότι τους υποστηρίζετε.

Αντ’αυτού, δοκιμάστε να διαφωνήσετε με σεβασμό. Παρόλο που η διαφωνία σας μπορεί να τους αναστατώσει, μπορεί επίσης να μειώσει τις πιθανότητες να προσπαθήσουν να σας εμπλέξουν ξανά.

Δώστε προσοχή στα συναισθήματα που σας προκαλούν

Μερικές φορές απλώς το να συνειδητοποιείτε πώς σας επηρεάζει η τοξική συμπεριφορά κάποιου μπορεί να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε καλύτερα τις αλληλεπιδράσεις μαζί του. Αναρωτηθείτε πώς αισθάνεστε ότι βρίσκεστε κοντά τους ή μόλις φύγουν από δίπλα σας.

Αν τείνετε να παρατηρείτε πολλά ψέματα, καταστροφολογία, απαισιοδοξία ή σημάδια συναισθηματικής και λεκτικής κακοποίησης, τότε η συμπεριφορά τους μπορεί να χαρακτηριστεί τοξική. Ενώ λάθη κάνουμε όλοι, είναι σημαντικό να μην αποδεχθείτε την συγγνώμη κάποιου που υπερβαίνει διαρκώς τα όριά σας, παραποιώντας την αλήθεια.

Βάλτε τον εαυτό σας σε πρώτο πλάνο

Η τοξική συμπεριφορά, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν χρειάζεται να είναι πάντα κακοποιητική. Ενδεχομένως το τοξικό άτομο, μπορεί να χρειάζεται πάντα την βοήθειά σας ή να σας κάνει να αισθάνεστε ότι η συναισθηματική του σταθερότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανταπόκρισή σας.

Ακόμα και αν εκτιμάτε το άτομο αυτό, είναι σημαντικό να το στηρίζετε, χωρίς όμως να ξεχνάτε να φροντίζετε και τον εαυτό σας.

Πείτε όχι (και απομακρυνθείτε)

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να πουν «όχι», ακόμα και αν αυτό θέλουν να κάνουν. Ακόμα δυσκολότερο είναι να επιμείνετε σε αυτό, ειδικά όταν κάποιος προσπαθεί να σας αλλάξει την γνώμη.

Ωστόσο, αν αποφασίσετε να πείτε «όχι» είναι σημαντικό να μην υποχωρήσετε. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο, ειδικά όταν χρησιμοποιούν μια δραματική έκρηξη για να προσπαθήσουν να σας αποτρέψουν. Όσο περισσότερο εξασκείστε στο να λέτε «όχι» σε πράγματα με τα οποία δεν είστε άνετοι, τόσο πιο εύκολο θα γίνεται.

Πηγή

Τρεις ερωτήσεις μετρούν το IQ, αλλά κανείς δεν τις απαντά όλες σωστά

To CRT θεωρείται το πιο σύντομο IQ τεστ του κόσμου, καθώς αποτελείται μόνο από τρεις ερωτήσεις, οι οποίες μπορούν να διαχωρίσουν τους «Αϊνστάιν» από τους «Χόμερ Σίμπσονς». 

Το εν λόγω κουίζ δημιουργήθηκε, το 2005 στο Πρίνσετον, από τον ψυχολόγο Shane Frederick και γίνεται για να δοκιμάσει την ικανότητά των ανθρώπων να αγνοούν τον αυθορμητισμό τους και να σκέφτονται πιο αργά και πιο λογικά.

Στη γλώσσα της ψυχολογίας, το τεστ μετρά κατά πόσο μπορεί κάποιος να αγνοήσει την προαίσθηση και να σκεφτεί με αναλυτικό τρόπο. 

Για να αποδειχθεί η ευφυΐα του καθενός, θα πρέπει να απαντήσει σωστά στις παρακάτω τρεις ερωτήσεις, αλλά σε εύλογο χρονικό διάστημα καθώς οι ταχύτερες απαντήσεις είναι ακομη ένα δείγμα του υψηλού IQ.

Oι ερωτήσεις δεν είναι τόσο απλές, όσο φαίνονται με την πρώτη ανάγνωση. Μάλιστα, φοιτητές κορυφαίων πανεπιστημίων (συμπεριλαμβανομένων των Yale και Harvard), σε μελέτη που έγινε το 2005, απέτυχαν να δώσουν τις σωστές απαντήσεις. 

Στην πραγματικότητα μόνο το 17%, όσων έχουν κάνει το τεστ, πέτυχαν τέλειο σκορ.

Το κουιζ

1. Ένα ρόπαλο και μια μπάλα κοστίζουν συνολικά 1,10 δολάρια. Το ρόπαλο κοστίζει 1 δολάριο περισσότερο από την μπάλα. Πόσο κοστίζει η μπάλα;

2. Εάν 5 μηχανές χρειάζονται 5 λεπτά για να φτιάξουν 5 λογισμικά, πόσο χρόνο θα χρειαστούν 100 μηχανήματα για να δημιουργήσουν 100 λογισμικά;

3. Το τμήμα μιας λίμνης είναι γεμάτο νούφαρα. Κάθε μέρα αυτό το τμήμα διπλασιάζεται σε μέγεθος. Εάν χρειάζονται 48 ημέρες για να καλύψουν τα νούφαρα όλη τη λίμνη, πόσος καιρός θα χρειαστεί για να καλύψουν τη μισή;

(Βρείτε τις σωστές απαντήσεις παρακάτω)

 

Οι απαντήσεις

1. Πιθανόν, η απάντηση για τους περισσότερους είναι 10 cents. Όμως, η μπάλα στοιχίζει 5 cents και το ρόπαλο 1,05 δολάρια. Συνολικά, δηλαδή 1,10 δολάρια. Μελέτη του Πρίνσετον διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που απάντησαν 10 cents ήταν «σημαντικά» λιγότερο υπομονετικοί από εκείνους που είχαν τη σωστή απάντηση.

2. Κάποιοι θα απάντησαν 100 λεπτά. Ευτυχώς, δεν θα χρειαζόταν τόσος πολύς χρόνος. Από την ερώτηση προκύπτει ότι χρειάζονται ακριβώς 5 λεπτά για  να δημιουργήσει ένα λογισμικό το κάθε μηχάνημα. Οπότε, τα 100 μηχανήματα θα χρειαστούν 5’ για 100 λογισμικά.

3. Ίσως πολλοί μάντεψαν 24 ημέρες. Αλλά, αν το τμήμα της λίμνης που καλύπτεται από νούφαρα διπλασιάζεται κάθε μέρα, θα χρειαζόταν μόνο μια μέρα για να καλυφθεί πλήρως η μισή λίμνη. Αφαιρέστε μία ημέρα από τις 48 και το

Πηγή

Γράφει η Ειρήνη Μεσσήνη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια*

Στέκεται άραγε εμπόδιο ο ιός στην αγάπη;

Η αγωνία, το άγχος, η ανασφάλεια και τα τρία lockdown έκτος από τα πάνω κάτω στη ζωή έχουν φέρει και τα πάνω κάτω στον έρωτα και την αγάπη. Πόσα φιλιά, πόσες αγκαλιές και πόσες αγάπες χάθηκαν με τους ανθρώπους απομονωμένους και φυλακισμένους. Πόσοι έρωτες έσβησαν εξαιτίας της απόστασης και της απαγόρευσης. Πόσο εύκολο είναι άραγε να γνωρίσει και να ερωτευτεί κάποιος μέσα στην απομόνωση και την ποινικοποίηση των ανθρωπίνων επαφών;

Η αίσθηση ότι χάθηκε η δυνατότητα για νέες γνωριμίες, η δυσκολία των ζευγαριών  σε απόσταση να συναντήσουν ο ένας τον άλλο λόγω εγκλεισμού αλλά, και η απότομη μετάβαση των ζευγαριών σε πολύωρη αναγκαστική συμβίωση, συνθέτουν την εικόνα του παζλ της ερωτικής ζωής, εν τω μέσω της πανδημίας.

Επιστημονικές μελέτες αλλά, και η εικόνα της καθημερινότητας δείχνουν ξεκάθαρα, την εξαιρετικά αρνητική επίδραση της πανδημίας στην ερωτική ζωή των ανθρώπων. Και τα δυο φύλλα εκφράζουν έντονο στρες, ανησυχία, θυμό, δυσφορία και αδυναμία προσαρμογής. Άνδρες και γυναίκες αρνούνται να διεκδικήσουν μια νέα γνωριμία, να εμπιστευτούν ή να διακινδυνέψουν δείχνοντας προτίμηση στην απομόνωση.

Η γιορτή του έρωτα είναι μια γιορτή σχεδόν αιρετική, κρύβει μέσα της μια παράδοξη σύνδεση. Έτσι αν σημασιολογικά αποτελεί τη γιορτή της αγάπης, στην πραγματικότητα είναι μια γιορτή που οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν, απαξιώνουν και διακωμωδούν. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους ανθρώπους να μισούν τη γιορτή της αγάπης και πόσο η πανδημία κάνει τα πράγματα χειρότερα;

Έχει φανεί πως η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου έχει παρόμοιο αντίκτυπο με αυτό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Έτσι ο τρόπος με τον οποίο κάθε άτομο αισθάνεται τη μέρα αυτή, εξαρτάται από τον τρόπο που βιώνει τον εαυτό του συνολικά.

Στην ουσία πρόκειται για μια μέρα κρίσης και αξιολόγησης. Κάθε ένας καλείται συνειδητά ή ασυνείδητα να αξιολογήσει τον εαυτό του και να δει πόσο κοντά βρίσκεται στους στόχους που έχει θέσει στην προσωπική του ζωή.

Η μελαγχολία των γιορτών και της απομόνωσης

Η μελαγχολία τη μέρα αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της μελαγχολίας των γιορτών και των αισθημάτων μοναξιάς και ματαίωσης που βιώνει το άτομο που είναι μόνο του, ενώ δε θέλει να είναι. Συνδυαστικά ο εγκλεισμός και η απομόνωση που μπλοκάρουν την ερωτική ζωή πυροδοτούν σκέψεις ματαίωσης, σύγκρισης, αυτό-κριτικής, αλλά και συναισθήματα αυτό-λύπησης, ενοχής ακόμα και θυμού προς τους ανθρώπους που υπήρξαν κατώτεροι των προσδοκιών.

Η μελαγχολία όμως δεν απασχολεί μόνο αυτούς που είναι μόνοι, αλλά και αυτούς που είναι σε σχέση. Λόγος για αυτό είναι οι μεγάλες προσδοκίες και οι μη ρεαλιστικοί στόχοι, ο τρόπος αντίληψης της πραγματικής αγάπης και του ιδανικού συντρόφου, κυρίαρχα όμως η πολύωρη συμβίωση των ζευγαριών, η οποία αναζωπυρώνει συγκρούσεις και αναθεωρήσεις.

Μοιραία, η μέρα αυτή προκαλεί τους ανθρώπους να κοιτάξουν δίπλα τους ξανά, να αξιολογήσουν αν το άτομο που τους συντροφεύει είναι επαρκές ή λιγότερο των προσδοκιών, αν αυτοί νοιώθουν αρκετοί, επαρκείς, ευτυχισμένοι.

Το αντίδοτο για όλα η ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη όμως δεν είναι μετρήσιμο είδος. Η αγάπη είναι ο χώρος μεταξύ των ανθρώπων και το τι κάνουν οι άνθρωποι μέσα στο χώρο αυτό. Όταν όμως οι άνθρωποι καλούνται να διατηρήσουν αποστάσεις, μπορούν τα θέλω να γεφυρώσουν το κενό;

Με δεδομένο ότι η πανδημία έχει επαναπροσδιορίσει τα πάντα, ακόμα και την έννοια της αγάπης, οι σχέσεις των ανθρώπων φαίνεται δυστυχώς να χαρακτηρίζονται από τρομερές συγκρούσεις. Ο κόσμος μοιάζει ναρκοπέδιο και η ανάγκη για συμπόνια, αλληλεγγύη και θετικότητα γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

Ο μόνος τρόπος να εξισορροπήσει η αρνητικότητα αυτής της συγκυρίας είναι να σχετιστούν οι άνθρωποι αληθινά, θετικά και αλληλέγγυα, βγάζοντας την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Να εστιάσουν περισσότερο στην αγάπη που δίνουν στον εαυτό τους και τους γύρω τους, και όχι σε αυτή που παίρνουν. Να εστιάσουν στην αυτό-αποδοχή και στην αποδοχή του άλλου, και όχι στην κριτική και τη σύγκριση. Με ενσυναίσθηση να πλησιάσουν ο ένας τις ανάγκες του άλλου, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη στον εαυτό τους.

Εξάλλου η αγάπη προς τον εαυτό περιλαμβάνει την αγάπη προς αυτούς που είναι σημαντικοί για μας! Με ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε, είναι καλύτερο να δείχνουμε σε αυτούς που κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας, την αγάπη μας με απλές μικρές πράξεις, χωρίς να περιμένουμε τις «ειδικές περιπτώσεις».

Με απλούς τρόπους να δημιουργούμε ξεχωριστές στιγμές!

*Η Ειρήνη Μεσσήνη είναι Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Ρήγα Φεραίου 111 / Πύργος

Αγίου Δημητρίου 44 / Αθήνα

Τηλ: 6946442653

Email: irinimessini@gmail.com

Πηγή

Σεξουαλική βία και σεξουαλική επιθετικότητα: Πού βρίσκονται τα όρια;

Γράφει η Ειρήνη Μεσσήνη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια*

Η σεξουαλική βία αποτελεί ένα έγκλημα με σκοτεινό αριθμό και ακόμα πιο σκοτεινό περιεχόμενο. Ο μικρός αριθμός των καταγγελιών συνδέεται με μια ποικιλία παραγόντων. Η πρωτογενής ωστόσο κακοποίηση ακολουθείται σχεδόν πάντα από μια δευτερογενή κακοποίηση, αυτή που βιώνουν τα θύματα από την κοινωνία. Οι εδραιωμένες συνειδήσεις φαίνεται να «νομιμοποιούν» εξίσου εγκληματικά τις συμπεριφορές βίας και να ενθαρρύνουν την κουλτούρα της συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα δε συνειδητοποιούν αν όντως έχουν υποστεί επιθετική συμπεριφορά και το παράδοξο είναι ότι πολλοί θύτες σεξουαλικής επιθετικότητας αγνοούν ή αδιαφορούν για το πόσο αρνητικά επιδρά στα θύματα η βία που ασκούν.

Η απόκρυψη των σεξουαλικών εγκλημάτων

Αν και η σεξουαλική κακοποίηση δεν έχει φύλο, συνήθως εκτελείται εναντίον των γυναικών. Πολλοί συχνά όμως γίνεται εις βάρος και των ανδρών και φυσικά των παιδιών και των εφήβων. Η συχνότητα του φαινομένου παραμένει αδιευκρίνιστα μεγάλη, ακριβώς επειδή συνδέεται με το κλίμα μυστικοπάθειας που υπάρχει γύρω από το σεξ, την ενοχοποίηση του και την έλλειψη ενημέρωσης παιδιών και γονέων.

Τα ταμπού και τα στερεότυπα γύρω από τη σεξουαλικότητα καλλιεργούν ένα κλίμα μυστικότητας, ενοχοποιούν και κάνουν το σεξ να θεωρείται σαν κάτι βρώμικο και ντροπιαστικό. Αυτό κάνει τους ανθρώπους και ειδικά τα παιδιά και τους εφήβους να νιώθουν ότι πρέπει να κρύβουν καταστάσεις που αφορούν το σεξ. Νιώθουν άσχημα για την παρενόχληση ή την κακοποίηση που κάποιος άλλος τους έχει ασκήσει παρά τη θέληση τους. Είναι πολύ δύσκολο να βρουν το θάρρος να μιλήσουν και να αντιδράσουν!

Σεξουαλική επιθετικότητα, πού βρίσκονται τα όρια;

Το πού αρχίζει η σεξουαλική βία παραμένει διαχρονικά ένα αναπάντητο ερώτημα. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική και πρέπει να εξετάζεται σύμφωνα με τα δικά της χαρακτηριστικά. Παίρνει πολλές μορφές και μπορεί να είναι ένα μόνο γεγονός ή πολλά γεγονότα μιας συνεχιζόμενης διαδικασίας. Σε όλες τις περιπτώσεις, αποτελεί μια μη αποδεκτή από το θύμα σεξουαλική συμπεριφορά, η οποία δεν είναι επιθυμητή, προκαλεί πίεση ψυχολογική και δημιουργεί ένα κλίμα επιθετικότητας στα πλαίσια του οποίου καταπατώνται τα δικαιώματα του ατόμου στην ελευθερία, το σεβασμό και την αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από το αν ο θύτης αντιλαμβάνεται ότι συνειδητά διαπράττει βία και ότι η συμπεριφορά του είναι προσβλητική.

Πολύ συχνά οι δράστες νομιμοποιούν τη συμπεριφορά τους ως αυθόρμητη εκδήλωση σεξουαλικής έλξης με θετικό κίνητρο. Έτσι κάποιες φορές είναι ρευστό πως ο δράστης αλλά, και το πώς η κοινωνία αντιλαμβάνονται και μεταφράζουν τις συμπεριφορές αυτές. Είτε από αμέλεια, είτε ηθελημένα δράστες και κοινωνία αγνοούν τις συνέπειες που προκαλούν στο θύμα κάποιες φαινομενικά αθώες συμπεριφορές.

Η διαχείριση της απόρριψης  και η αλληλεπίδραση θύτη–θύματος αποτελούν το κρίσιμο σημείο διαχωρισμού και ορισμού της βίας. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό το θύμα να γνωρίζει τα δικαιώματα του και να αναγνωρίζει οποιαδήποτε λεκτική, συναισθηματική ή σεξουαλική μορφή συμπεριφοράς βιώνεται ως επιζήμια για τη σωματική και ψυχική του υγεία, για την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό του. Ακόμα και οι φαινομενικά αθώες συμπεριφορές όταν μετατρέπονται σε πίεση, ενόχληση, εκδίκηση ή εκβιασμό πρέπει να περνούν απευθείας στο πεδίο της σεξουαλικής επιθετικότητας. Και αυτό δεν έγκειται στην πρωτογενή εκδήλωση ενδιαφέροντος από το δράστη προς το θύμα, αλλά στη δευτερογενή αδυναμία κατανόησης και σεβασμού της έννοιας της συναίνεσης.

Η διαχείριση του πεδίου της σεξουαλικής επιθετικότητας

Είναι γεγονός πως οποιοσδήποτε διάλογος κι αν ανοίξει γύρω από το θέμα αυτό δε θα οδηγήσει σε ξεκάθαρες απαντήσεις και αυτό γιατί δεν υπάρχουν κοινές θέσεις. Ο μόνος τρόπος για την προσέγγιση μιας διαχειριστικής λύσης είναι η βαθιά κατανόηση του θέματος και η καλλιέργεια πνεύματος ενσυναίσθησης και προθυμίας για επικοινωνία ώστε να οριστεί πότε μια συμπεριφορά επιδρά επιθετικά και κακοποιητικά, προσβάλει το σεβασμό και την αξιοπρέπεια καταπατά την ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα.

Πηγή

Πώς μας ωφελούν οι περίπατοι διαλογισμού;

Πόσο μπορεί να βελτιώσει την ψυχική και σωματική υγεία μας ένας απλός περίπατος; Όταν συνδυάζεται με το είδος της συγκέντρωσης και της συνειδητότητας που μας προσφέρει ο διαλογισμός, ο ουρανός είναι το όριο!

Υπάρχουν πολλά είδη περιπάτων διαλογισμού, ανάμεσα στους οποίους σίγουρα θα βρείτε αυτόν που σας ταιριάζει. Κάποιοι είναι τόσο λεπτομερείς ώστε να πρέπει να μετράτε τα βήματά σας ή να κινείστε πάντα σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο – κυκλικό, σε ευθεία ή ακόμα και σε λαβύρινθο. Άλλες “σχολές” του, ωστόσο, απαιτούν από εσάς απλώς να διατηρείτε τη συγκέντρωσή σας στο τώρα ενώ απολαμβάνετε τη βόλτα σας.

Πώς μας ωφελούν οι περίπατοι διαλογισμού;

Βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος

Πλέον όλοι μας κάνουμε καθιστική ζωή. Ένας σύντομος περίπατος, διάρκειας μόλις δέκα λεπτών, αρκεί για να βελτιώσει την κυκλοφορία του αίματός μας, αλλά και να μας αφυπνίσει από τη ραστώνη που προκαλεί η… παρατεταμένη επαφή με τον καναπέ μας.

Βελτιώνουν τη λειτουργία του πεπτικού

Δεν περιμένατε εμάς να σας πούμε ότι ένας περίπατος μετά το φαγητό βοηθά στη χώνεψη, έτσι δεν είναι;

Μειώνει το άγχος

Πρόσφατη έρευνα έδειξε πως οι ενήλικες που συνδύαζαν το περπάτημα με τον διαλογισμό σημείωναν μεγαλύτερη μείωση στα επίπεδα άγχους και στρες σε σχέση με εκείνους που απλώς περπατούσαν ή έκαναν διαλογισμό.

Ανακουφίζει από τα συμπτώματα κατάθλιψης

Τόσο η τακτική άσκηση – ακόμη και στην πιο ήπια μορφή της – όσο και ο διαλογισμός μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά τα συμπτώματα της κατάθλιψης, βελτιώνοντας της διάθεσή μας.

Μας βοηθά να κοιμηθούμε ποιοτικά

Έρευνα του 2019 έδειξε πως ακόμη και η ήπια άσκηση μπορεί να κάνει θαύματα για την ποιότητα του ύπνου μας. Το περπάτημα βελτιώνει την ευλυγισία μας και μειώνει τους μυϊκούς πόνους, ενώ παράλληλα μειώνει τα επίπεδα στρες. Έτσι, με καθαρό μυαλό και ανακουφισμένο σώμα, είναι πιο πιθανό να απολαύσουμε γλυκά όνειρα.

Ανακουφίζει από τα συμπτώματα κατάθλιψης

Τόσο η τακτική άσκηση – ακόμη και στην πιο ήπια μορφή της – όσο και ο διαλογισμός μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά τα συμπτώματα της κατάθλιψης, βελτιώνοντας της διάθεσή μας.

Μας βοηθά να κοιμηθούμε ποιοτικά

Έρευνα του 2019 έδειξε πως ακόμη και η ήπια άσκηση μπορεί να κάνει θαύματα για την ποιότητα του ύπνου μας. Το περπάτημα βελτιώνει την ευλυγισία μας και μειώνει τους μυϊκούς πόνους, ενώ παράλληλα μειώνει τα επίπεδα στρες. Έτσι, με καθαρό μυαλό και ανακουφισμένο σώμα, είναι πιο πιθανό να απολαύσουμε γλυκά όνειρα.

Πηγή

Tι μπορεί να πάθεις από το πολύ άγχος- Τρόποι να το αντιμετωπίσετε

Το άγχος αποτελεί ένα φυσιολογικό μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, σχεδιασμένο για να μας κρατά ασφαλείς όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο ή μια απειλή.

Στην καθημερινότητά μας, το άγχος πιθανότατα να μην προκαλείται από τις απειλητικές για την ζωή συνθήκες και ακόμα και αν οι αιτίες φαίνονται ασήμαντες, οι επιπτώσεις που έχει το στρες στο σώμα μας δεν είναι.

Τι προκαλεί το άγχος στο σώμα

Το άγχος μπορεί να προκαλέσει μια άβολη αίσθηση, ακόμα και πόνο, καθιστώντας την εξερεύνηση τρόπων αντιμετώπισης είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Οταν το άγχος μετατρέπεται σε μια διαρκή πρόκληση μάλλον θα ήταν καλό να το αντιμετωπίσετε, προκειμένου να μην σταθεί εμπόδιο στους στόχους και τις φιλοδοξίες που μπορεί να έχετε σε ποικίλους τομείς.

Μερικές στρατηγικές για να διαχειριστείτε το άγχος και να επανακτήσετε τον έλεγχο στην καθημερινότητά σας περιλαμβάνουν:

1. Κάντε μια λίστα ευγνωμοσύνης

Μπορεί να είναι δύσκολο να σκεφτούμε τα καλά στην ζωή μας όταν η πίεση και ο φόβος αυξάνεται. Όμως, δείχνοντας ευγνωμοσύνη για τα μικρότερα πράγματα, όπως ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι ή μια ηλιόλουστη μέρα μπορεί να βελτιώσει την διάθεσή σας και να μειώσει το άγχος, υποστηρίζει η Δρ. Gail Saltz, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο Presbyterian Hospital Weill-Cornell School of Medicine.

2. Ξεκουραστείτε

«Ο ύπνος είναι η δική σας υπερδύναμη» αναφέρει χαρακτηριστικά ο νευροεπιστήμονας Δρ. Matthew P. Walker. Σύμφωνα με μια από τις μελέτες του για τον ύπνο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Reviews Neuroscience, εκείνοι που στερούνται ύπνου ήταν πιο αντιδραστικοί σε συναισθηματικά αρνητικά ερεθίσματα, από εκείνους που είχαν κοιμηθεί αρκετά την προηγούμενη νύχτα.

3. Περισσότερο πράσινο

Το να περνάμε χρόνο στην φύση έχει μια βαθιά επίδραση στην ψυχολογία μας. Σύμφωνα με μελέτη στο International Journal of Environmental Health Research, ακόμη και 20 λεπτά σε ένα πάρκο είναι αρκετά για να ενισχύσουν το ψυχικό wellbeing.

4. Τεντώστε και χαλαρώστε τους μυς

Μία από τις πιο επιτυχημένες τεχνικές χαλάρωσης είναι το τέντωμα και στην συνέχεια το χαλάρωμα των μυών. Για να τα καταφέρετε τεντώσετε τους μυς για πέντε έως δέκα δεύτερα και έπειτα απελευθερώστε τους, δημιουργώντας μια σχεδόν στιγμιαία αίσθηση χαλάρωσης.

«Αυτή η πρακτική μειώνει το άγχος μέσω της σύνδεσης νου-σώματος. Οταν αισθανόμαστε πολύ άγχος, τεντώνουμε το σώμα μας», λέει η Δρ. Gail Saltz. «Και όταν τεντώνουμε το σώμα μας, ενισχύεται το μήνυμα στο μυαλό για να τονιστεί. Είναι ένα σήμα φυσιολογικής διέγερσης. Κάνοντας ό, τι μπορείτε για να χαλαρώσετε το σώμα σας βοηθά να χαλαρώσετε το μυαλό σας» καταλήγει.

Πηγή

Πώς θα αλλάξετε τον αρνητικό τρόπο σκέψης σας

Ο αρνητικός τρόπος σκέψης χειροτερεύει το άγχος σας και δυσκολεύει τη ζωή σας. Το «κλειδί» για να περιορίσετε τις αρνητικές σκέψεις είναι να κατανοήσετε πώς σκέφτεστε τώρα (και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτή σας την τάση) και στη συνέχεια να προσπαθήσετε να αλλάξετε τις σκέψεις σας ή έστω να μειώσετε τον αντίκτυπο που έχουν στην ψυχολογία σας. Προκειμένου να το καταφέρετε αυτό μπορείτε να δοκιμάσετε τις παρακάτω στρατηγικές.

Πώς θα αλλάξετε τον αρνητικό τρόπο σκέψης σας

* Κατανοήστε το μοτίβο σκέψης σας

Ένα από τα πρώτα βήματα για να αλλάξετε τον αρνητικό τρόπο σκέψης σας είναι να καταλάβετε πώς ακριβώς σκέφτεστε. Για παράδειγμα, αν συνηθίζετε να αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας ως πλήρη αποτυχία ή επιτυχία, τότε πιθανότατα έχετε έναν…»ασπρόμαυρο» τρόπο σκέψης. Άλλα χαρακτηριστικά του αρνητικού τρόπου σκέψης είναι η καταστροφολογία, οι υπεργενικεύσεις και η εξαγωγή βιαστικών συμπερασμάτων.

* «Εκπαιδεύστε» το μυαλό σας

Σίγουρα, απαιτεί μεγάλη εξάσκηση και πολλή δουλειά από εσάς το να αλλάξετε τον τρόπο σκέψης σας, αξίζει όμως να προσπαθήσετε. Όποτε πιάνετε τον εαυτό σας να κάνει αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να τσεκάρετε το κατά πόσο είναι ακριβείς και στη συνέχεια να τις αντικαταστήσετε με άλλες, πιο θετικές σκέψεις. Σταδιακά, αυτή η διαδικασία θα γίνεται πιο εύκολη, μέχρι πλέον να προκύπτει φυσικά.

* Μάθετε να διαχειρίζεστε τις αρνητικές σκέψεις

Ενώ το να σταματάτε και να απωθείτε τις αρνητικές σκέψεις μπορεί να σας ακούγεται ως μια πρακτική λύση, στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει αυτή η τακτική είναι προσωρινή ανακούφιση. Έτσι, μεσοπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη περισσότερο στρες. Δοκιμάστε να αποστασιοποιηθείτε από τις αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματά σας, ώστε να μπορέσετε να τα δείτε με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Με αυτόν τον τρόπο θα νιώσετε ότι εσείς έχετε τον έλεγχο, ενώ παράλληλα θα είστε σε θέση να βρείτε πιο εύκολα τις λύσεις στους προβληματισμούς σας.

Να θυμάστε ότι…

Εάν υποφέρετε από αρνητικά μοτίβα σκέψης που επηρεάζουν τη ζωή σας, σκεφτείτε να μιλήσετε με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Παρόλο που μπορεί να σας ακούγεται δύσκολο το να μοιραστείτε τις σκέψεις σας με κάποιον, οι θεραπευτές μπορούν να αξιολογήσουν τις αρνητικές σκέψεις σας και να σας βοηθήσουν να δημιουργήσετε έναν πιο υγιή εσωτερικό διάλογο.

Πηγή