Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου. Για ακόμα μια χρονιά, η Ελλάδα καταγράφει αρνητικά ρεκόρ. Η χώρα μας βούλιαξε στην 108η θέση (από την 70ή πέρυσι), σύμφωνα με τους σχετικούς δείκτες που παρακολουθούν και δημοσιεύουν ετησίως οι «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα». Δηλαδή, έχασε 38 θέσεις σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας έκθεσης (https://rsf.org/en/country/greece), η Ελλάδα, λόγω της συνεχώς αυξανόμενης απαξίωσης των ΜΜΕ από τους πολίτες, της τεράστιας οικονομικής τους εξάρτησης από την ελεγχόμενη κρατική χρηματοδότηση, αλλά και τον συνυπολογισμό της εκτέλεσης Καραϊβάζ, βρίσκεται χαμηλότερα από χώρες όπως το Μπουρουντί, η Γκαμπόν, η Μποτσουάνα, η Μογγολία κι άλλες, ενώ σε επίπεδο Ευρώπης πέρασε τελευταία στη θέση της Βουλγαρίας, κάτι που άλλωστε αναφέρει σε εκτενές άρθρο του το Politico (https://www.politico.eu/article/greece-worst-eu-country-for-media-freedom-in-world-press-freedom-index/?fbclid=IwAR081zNxoH8-B57vPWxCnDXiFgyq3-dJ-LWMdNhzxDGpwAZxzVP_puynFkw).
Άλλωστε, σύμφωνα και με τα τελευταία αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στα MME είναι σταθερά μία από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη.
Όπως δε επισημαίνεται στην έκθεση των «Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα», η συντριπτική πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης ανήκει σε λίγα πρόσωπα που δραστηριοποιούνται επίσης σε άλλους, αυστηρά ρυθμιζόμενους επιχειρηματικούς τομείς. Επιπλέον, ορισμένοι από αυτούς έχουν στενούς δεσμούς με την πολιτική ελίτ. Δηλαδή, ο Τύπος είναι πολύ πολωμένος πολιτικά.
Και ενώ ο Διεθνής Τύπος βοά για την μιντιακή κατάσταση στην Ελλάδα, για την διολίσθηση της, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει τα επιβαρυντικά για την χώρα μας αποτελέσματα για την Ελευθερία του Τύπου, δηλώνοντας με ωμό τρόπο ότι «η συγκεκριμένη έκθεση έχει μια δική της μεθοδολογία. Διαπίστωσα ότι μέρος της μεθοδολογίας είναι να αξιολογεί υποθέσεις που ελέγχονται ακόμη από την ελληνική Δικαιοσύνη και είναι ακόμη ανοιχτές υποθέσεις.
Θεωρούμε ότι δεν είναι σωστό να συμπεριλαμβάνει στην αξιολόγησή της, και μάλιστα επιβαρυντικά, θέματα που ελέγχει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, χωρίς να έχει καταλήξει ο έλεγχος αυτός. Όπως επίσης, θέματα συνεπειών της πανδημίας στην Ελευθερία του Τύπου. Όποιος ζήσει ελάχιστες μέρες στην Ελλάδα, αντιλαμβάνεται τον πλουραλισμό και την πολυφωνία… Η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου».
Ο πρόεδρος του ΕΛ.Α – ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, Πάρις Κουρτζίδης, ως αιχμηρός δημοσιογράφος – ερευνητής σημαντικών αποκαλύψεων έχει πέσει θύμα παράνομης βίας, ενώ, σύμφωνα με τις επίσημες αρχές του κράτους είναι ευάλωτος στόχος.
Ωστόσο, δεν έχει σταματήσει να κάνει αναρίθμητες παρεμβάσεις, γράφοντας παράλληλα και εκατοντάδες άρθρα για την ανεξαρτησία των Μέσων. Για την λειτουργία τους και τις προσπάθειες κυβερνήσεων και ολιγαρχών στην Ελλάδα να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, χωρίζοντας τα ΜΜΕ σε «δικά τους» και μη. Όμως, καμιά πραγματική δημοκρατία δεν είναι πλήρης, χωρίς πρόσβαση σε διαφανείς και αξιόπιστες πληροφορίες.
Η Ελευθερία του Τύπου αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την οικοδόμηση δίκαιων και αμερόληπτων θεσμών. Τα γεγονότα (ασφαλώς όχι τα ψεύδη) και η ερευνητική – αποκαλυπτική δημοσιογραφία είναι το πιο ισχυρό όπλο μιας κοινωνίας ενεργών και σωστά ενημερωμένων πολιτών, οι οποίοι καλούνται να επιλέγουν τους εκπροσώπους τους στη Βουλή.
Την ίδια ώρα που το πολιτικό σύστημα και η δημοκρατία στη χώρα μας υποτίθεται ενισχύθηκαν με την απλή αναλογική, η πρόσβαση στα τηλεοπτικά κανάλια και γενικά στα ΜΜΕ των εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων ή και των νεοϊδρυθέντων πολιτικών κομμάτων που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο είναι «απαγορευμένη», με αποτέλεσμα οι πολίτες να μη μπορούν, όχι μόνο να ενημερωθούν επαρκώς για τις αρχές, τις θέσεις και τις προτάσεις τους, αλλά ούτε καν την ύπαρξη τους.
Το ΕΛ.Α – ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, τέλος, έχει εκθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για:
• Την ενδυνάμωση της ελευθεροτυπίας και της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
• Την κατάργηση όλων των δυσμενών και αμαρτωλών άρθρων του Ποινικού Κώδικα, που κατ’ ουσίαν είναι κατά της Ελευθερίας του Τύπου και της ενημέρωσης των πολιτών.
• Το αστικό αδίκημα της δυσφήμισης δια του Τύπου, που πρέπει να εκδικάζεται μόνο εάν έχει προηγηθεί τελεσίδικη ποινική καταδίκη από ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια.
• Την επανεξέταση των όρων και των προϋποθέσεων για τη διατήρηση δημόσιου αγαθού, όπως είναι η τηλεοπτική άδεια πανελλαδικής ή περιφερειακής εμβέλειας, ειδικά σε περιπτώσεις όπου βασικοί μέτοχοι διώκονται ή και καταδικάζονται για κακουργήματα ή και ατιμωτικά πλημμελήματα.
• Την αναλογικά ισότιμη διανομή χρόνου σε όλα τα κανάλια, πανελλαδικά και περιφερειακά, σε όλα τα πολιτικά κόμματα, είτε είναι κοινοβουλευτικά είτε διεκδικούν να εισέλθουν στη Βουλή, αρκεί να αποδεικνύεται ότι λειτουργούν.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.